Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia K. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 września 2016 r. sygn. akt II SA/Po 354/16 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2016 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego; postanawia odrzucić zażalenie K. K.. /-/ T. Świstak
Postanowieniem z dnia 22 września 2016 r. Sąd odrzucił skargę kasacyjną K. K. wniesioną w niniejszej sprawie, z powodu sporządzenia jej osobiście przez skarżącego, a nie przez profesjonalnego pełnomocnika. W piśmie, wraz z którym doręczono skarżącemu odpis postanowienia z uzasadnieniem (k. 68 i 70 akt sądowych) Sąd poinformował skarżącego, że od powyższego postanowienia przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w terminie 7 dni od daty doręczenia orzeczenia, za pośrednictwem tutejszego Sądu. Zażalenie, pod rygorem odrzucenia, powinno być sporządzone przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym. Strona może wystąpić do Sądu o przyznanie jej prawa pomocy poprzez ustanowienie pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym, a złożenie tego wniosku nie przerywa biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
W wymaganym siedmiodniowym terminie K. K. wniósł do Sądu zażalenie od powyższego postanowienia (zatytułowane jako "odwołanie").
Stwierdzić należy, iż zażalenie to, pomimo pouczenia sporządzona osobiście przez skarżącego, nie odpowiada wymogom określonym w art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej: p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis ów stosouje się do zażalenia odpowiednio na podstawie art. 197 § 2 p.p.s.a.
W tej sytuacji zażalenie sporządzone osobiście przez K. K., a nie przez profesjonalnego pełnomocnika, należało uznać za niedopuszczalne i odrzucić na podstawie art. 178 w zw. z art. 175 § 1 i art. 197 § 2 p.p.s.a.
/-/ T. Świstak