Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. M. i A. D.- M. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia [...] lutego 2013 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego; postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji. /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak
W skardze na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2013 r., nakazującej skarżącym dokonanie rozbiórki obiektu budowlanego o wymiarach [...] x [...] m usytuowanego na nieruchomości położonej przy [...] w Z. (działka o nr ewidencyjnym [...]), zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżące uzasadniły swój wniosek tym, że wykonanie zaskarżonej decyzji będzie skutkowało niebezpieczeństwem spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił skarżącym wstrzymania wykonania decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2013 r., którą uchylono decyzję organu I instancji z dnia [...] grudnia 2012 r. i nakazano skarżącym rozbiórkę obiektu. Sąd argumentował, że nie sposób uznać, iż rozbiórka drewnianego obiektu budowlanego o wymiarach [...] x [...] m spowoduje trudny do odwrócenia skutek. Rozbiórka tego rodzaju budynku pociąga za sobą bowiem zupełnie inne konsekwencje, niż np. budynku mieszkalnego, w którym zamieszkują ludzie, budynku w którym funkcjonuje zakład pracy lub budowli użytku publicznego. Ponadto podniesiono, że skarżący nie wywiązali się z obowiązku wykazania zaistnienia przesłanek z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej jako "p.p.s.a."), co uniemożliwiło Sądowi uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli M. M. i A. M.-D., wnosząc o jego uchylenie i zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych, mający istotny wpływ na wynik sprawy, polegający na naruszeniu prawa procesowego tj. art. 61 § 3 p.p.s.a., poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie.
Postanowieniem z dnia 24 października 2013 r., sygn. akt II OZ 910/13 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia podniesiono, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie wskazywano, że nie jest wystarczającym powołanie się na treść przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. i w tym zakresie rację ma Sąd pierwszej instancji, wskazując na konieczność uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wskazano ponadto, że o ile przesłanka niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody musi być każdorazowo doprecyzowana przez wnioskodawcę i w tym zakresie wniosek wymaga uzasadnienia przez jego autora, to w sytuacji, gdy wnioskiem o wstrzymanie wykonania objęta jest decyzja nakazująca dokonanie rozbiórki, niejako z jej przedmiotu wynikać będzie wystąpienie drugiej przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. "trudnych do odwrócenia skutków", niezależnie od wielkości i wartości materialnej obiektu budowlanego. Tym samym stwierdzenie Sądu pierwszej instancji o niemożności udzielenia skarżącym ochrony tymczasowej z uwagi jedynie na charakter obiektu budowlanego uznano za niewystarczające dla wydania zaskarżonego postanowienia.