Wojewódzki Sąd Administracyjny w P w składzie następującym: Przewodniczący del. Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędzia WSA Maciej Dybowski Asesor sąd. Danuta Rzyminiak- Owczarczak (spr.) Protokolant masz. Maria Kasztelan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2004 r. przy udziale sprawy ze skargi Z.G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia; postanawia postępowanie w sprawie umorzyć. /-/ D.Rzyminiak-Owczarczak /-/ G. Radzicka /-/ M. Dybowski
Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Wójt Gminy S., działając na podstawie art. 219 k.p.a., odmówił p. Z.G. wydania zaświadczenia o żądanej przez niego treści. W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił, iż nie ma wiedzy oraz dokumentacji dotyczącej użytkowników gospodarstwa rolnego położonego w C. przy ul. O., za okres od 1932 roku.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący zwrócił się o ponowne rozpatrzenie sprawy, wyjaśniając, że zaświadczenie zamierza przedłożyć w sądzie w związku z zamiarem uregulowania spraw prawnych związanych z własnością użytkowanego przez jego ojca od 1932 roku, a następnie osobiście przez niego, gospodarstwa.
Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. zaskarżone postanowienie utrzymało w mocy. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ II instancji powołał się na treść art. 218 k.p.a. zgodnie z którym organ administracji publicznej zobowiązany jest wydać zaświadczenie, gdy chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego wynikających z prowadzonych przez ten organ ewidencji, rejestrów albo innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Organ wyjaśnił ponadto, że określenie danych znajdujących się w jego posiadaniu nie może być rozumiane dowolnie i rozszerzająco poprzez obejmowanie nim także danych dostarczonych przez osobę ubiegającą się o zaświadczenie w celu potwierdzenia faktów z tych danych wynikających.
W skardze na to rozstrzygnięcie skarżący zarzucił organom rozpatrującym sprawę w obu instancjach nie zebranie i nie skontrolowanie materiału dowodowego w przedmiocie ustalenia własności użytkowanego przez niego gospodarstwa, nie zalegania przez osoby będące użytkownikami tego gospodarstwa z płatnościami zobowiązań podatkowych z tytułu podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości. Skarżący wyjaśnił, iż organowi I instancji dostarczył dokumenty konieczne do wydania wnioskowanego przez niego zaświadczenia, stąd negatywne rozpatrzenie jego wniosku narusza art. 7 i 77 kpa., uzasadniając uchylenie zaskarżonych orzeczeń i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie, w całości podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Na rozprawie w dniu [...] marca 2004 r. skarżący cofnął swoją skargę, wyjaśniając, iż występując o wydanie zaświadczenia kierował się poradą prawnika, który błędnie poinformował go, że jest ono konieczne w związku z zamiarem wystąpienia z wnioskiem do sądu cywilnego o stwierdzenie zasiedzenia użytkowanego od lat 30-tych gospodarstwa. Uznając niewłaściwość przyjętego trybu postępowania oraz argumenty przytoczone przez organy obu instancji skarżący wyjaśnił, że postanowił cofnąć skargę.
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153 poz. 1270) skarżący może cofnąć skargę. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W ocenie Sądu cofnięcie skargi przez skarżącego w niniejszej sprawie jest skuteczne i nie zachodzą przy tym okoliczności wskazujące, iż zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Wójta Gminy S. nie naruszają prawa. Zgodnie z przepisem art. 218 § 1 kpa w przypadkach, o których mowa w art. 217 § 2, organ administracji obowiązany jest wydać zaświadczenie, gdy chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. W niniejszej sprawie sytuacja taka nie zaistniała, a organy obu instancji nie znalazły postaw prawnych, aby żądane zaświadczenie wystawić w oparciu o dokumenty i dane dostarczone przez skarżącego.
W tym stanie rzeczy należy uznać, iż cofnięcie skargi jest dla sądu wiążące, a postępowanie umorzyć na podstawie art. 161§ 1 pkt 1 w zw. z art. 60 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz w zw. z art. 97§ 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153 poz. 1271, zm. Dz.U. 2003 Nr 228 poz. 2261).
/-/D.Rzyminiak-Owczarczak /-/G.Radzicka /-/M.Dybowski
K.B.