Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jakub Zieliński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów szkolenia postanawia odrzucić skargę. /-/ Jakub Zieliński
W dniu 28 kwietnia 2017 r. (data nadania pocztowego - k. 4) J. K. wniósł skargę na decyzję Wojewody (dalej: Wojewoda) z dnia [...] marca 2017 r. znak [...] w przedmiocie zwrotu kosztów szkolenia osoby bezrobotnej.
Zaskarżona decyzja została doręczona stronie w dniu 21 marca 2017 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru dołączone do akt adm. II inst.). Decyzja ta zawierała pouczenie o trybie i terminie wniesie skargi, wskazując m.in., że skargę należy wnieść w terminie 30 dni od otrzymania decyzji.
W skardze na wyżej opisaną decyzję strona zawarła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2017 r. tutejszy Sąd odmówił stronie przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Odpis orzeczenia wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia został doręczony skarżącemu w dniu 21 lipca 2017 r. (k. 22, 24). Żadna ze stron nie wniosła zażalenia na postanowienie w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Orzeczenie to jest aktualnie prawomocne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm. - dalej: P.p.s.a.) skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Z kolei zgodnie z art. 54 § 1 P.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Stosownie zaś do brzmienia przepisu art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Jak wynika z akt sprawy, zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu w dniu 21 marca 2017 r. Organ wniósł o odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a., akcentując, że ostatni dzień na wniesienie skargi (liczony od dnia 21 marca 2017 r.) upływał w dniu 20 kwietnia 2017 r. Również sam skarżący nie zaprzeczył dacie doręczenia mu decyzji organu II instancji, jakkolwiek nie wskazał w skardze daty odbioru kwestionowanej decyzji.
W ocenie Sądu data doręczenia stronie zaskarżonej decyzji jest niewątpliwa i jest to dzień 21 marca 2017 r., co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru tej decyzji oraz stanowiska organu II instancji zajętego w odpowiedzi na skargę, a który to fakt jest też w istocie przyznany przez stronę skarżącą. Od tej daty biegł zatem termin 30 dni na wniesienie skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego, zgodnie z dyspozycją art. 53 § 1 P.p.s.a. Wobec tego ostatni dzień terminu do wniesienia skargi - jak trafnie zauważył to Wojewoda w odpowiedzi na skargę - przypadał na dzień 20 kwietnia 2017 r. Skoro zaś skarga została nadana drogą pocztową w dniu 28 kwietnia 2017 r., to wniesienie skargi nastąpiło z oczywistym uchybieniem terminu do jej wniesienia. Termin ten nie został również skarżącemu przywrócony, jak to wynika z prawomocnego postanowienia tutejszego Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r.
W świetle powyższego w pełni uzasadnione jest stwierdzenie, że skarżący nie zachował terminu do wniesienia skargi. Wniesienie skargi po upływie terminu jest bezskuteczne (art. 85 P.p.s.a.).
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 oraz § 3 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
/-/ Jakub Zieliński