Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2015r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi H. J. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia ... 2015r., Nr ... w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia; postanawia oddalić wniosek. /-/ B. Drzazga
Wraz ze skargą na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia ... 2015 r. w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia w wysokości 10.000 zł H. M. złożyła wniosek o wstrzymanie zaskarżonego postanowienia. W jego uzasadnieniu podniosła, iż możliwe jest spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków w postaci wykonania rozbiórki żelbetowego bloku betonowego, co może doprowadzić do osunięcia się gruntu, co z kolei może narazić na niebezpieczeństwo osoby postronne. Ponadto wskazano, że rozbiórka może również znacznie naruszyć integralność niedawno wyremontowanej drogi.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji związany jest zatem zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych - wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji przepisu dopuszczającego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd wynika, iż to na wnioskującym spoczywa ciężar wykazania, że w przypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu wystąpić może niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne, co potwierdza liczne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. w sprawach o sygn. akt II OZ 550/07, II OZ 802/06, II OZ 788/06, II OZ 166/06, II OZ 113/06, II FZ585/06, II FZ 598/06, II FZ 666/06, FZ 250/04, dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Co do zasady nie wystarczy zatem powołanie się na treść przepisu. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest odstępstwem od zasady wykonalności ostatecznej decyzji administracyjnej, wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a., tak więc przepisu § 3 tego artykułu nie należy interpretować w drodze wykładni rozszerzającej. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji powinno odnosić się do okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. To w interesie skarżącego leży takie sformułowanie wniosku, by był on precyzyjny i dotyczył konkretnych zagrożeń. Również w jego interesie leży poparcie tychże twierdzeń stosownymi dokumentami; sąd musi mieć wiedzę o okolicznościach uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji oraz mieć możliwość zweryfikowania tejże wiedzy. Uprawdopodobnienie okoliczności nie oznacza ogólnego stwierdzenia przez podmiot na nią się powołujący, że okoliczność ta istnieje (por. postanowienie NSA z dnia 8 maja 2015 r., II OZ 398/15, dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).