Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 września 2010 r. sprawy ze skargi R. L. na czynność Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2010 r. w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaconej opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych postanawia: odrzucić skargę /-/ A.Łaskarzewska
R. L. zwróciła się do Prezydenta Miasta P. o przeprowadzenie korekty opłat za koncesję na sprzedaż alkoholu w sklepie w P. za rok 2007, 2008. Prezydent Miasta P. pismem z dnia [...] 2010r. odmówił dokonania korekty opłat. Skarżąca pismo to otrzymała 30 marca 2010r.
Wezwanie skarżącej z dnia 27 kwietnia 2010r. o usunięcie naruszenia prawa poprzez zwrot nadpłaty opłat w wysokości 19162,13zł. wpłynęło do Prezydenta Miasta dnia 6 maja 2010r. Pismo to w imieniu skarżącej złożył jej pełnomocnik adwokat M. D., któremu pełnomocnictwo do działania w sprawie udzielono dnia 27 kwietnia 2010r. Odpowiedź na wezwanie pełnomocnik otrzymał dnia 18 maja 2010r. Poinformowano w nim, że przepisy nie pozwalają na korektę opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych.
Skargę do tut. Sądu na odmowę zwrotu nadpłaconej opłaty złożyła R. L. poprzez profesjonalnego pełnomocnika. Nadano ją na poczcie dnia 18 czerwca 2010r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić.
Wskazać należy, iż obowiązkiem Sądu, przed dokonaniem merytorycznej oceny zasadności skargi, jest zbadanie, czy skarga spełnia wymogi formalne oraz czy przed jej wniesieniem skarżący wyczerpał środki zaskarżenia, które służyły mu w postępowaniu administracyjnym.
W niniejszej sprawie wobec złożenia skargi na czynność Prezydenta Miasta P., stanowiącą odmowę zwrotu opłaty skarżący obowiązany był poprzedzić skargę złożonym w ciągu 14 dni wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ppsa w związku z art. 3 § 2pkt 4 ppsa). Wezwanie to zostało złożone Prezydentowi po upływie tego terminu, który upłynął dnia 13 kwietnia 2010r.
Termin z art. 52 § 3 ppsa jest terminem prawa materialnego. Jego upływ wyłącza możliwość zaskarżenia do sądu czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ppsa, do której zaliczyć należy zaskarżoną czynność. Przyjąć należy zatem, że skarżący nie wyczerpał przewidzianego przepisem art. 52 § 3 trybu, co jest warunkiem skutecznego wniesienia skargi. Dodatkowo zważyć należy, że skarga wbrew art. 53 § 2 ppsa została wniesiona do sądu po upływie 30 dniowego terminu do złożenia skargi, liczonego od doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie. W istocie bowiem termin ten upływał 17 czerwca 2010r, skarga została nadana na poczcie dopiero w dniu 18 czerwca 2010r.
Podkreślenia wymaga, że wezwanie do usunięcia prawa kierował do organu w imieniu skarżącej jej fachowy pełnomocnik, do niego też skierowano odpowiedź na wezwanie, którą Wymieniony odebrał 18 maja 2010r.
Mając na względzie powyższe skargę należało odrzucić w oparciu o przepisy art. 58 § 1 pkt 2, 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a.
Stąd orzeczono jak w sentencji postanowienia.
/-/ A.Łaskarzewska