Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 maja 2010 r. sprawy ze skargi G. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] maja 2009 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia przywrócić G. L. termin do wniesienia skargi kasacyjnej. /-/ W. Batorowicz
Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę G. L. na wyżej opisaną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu. Postanowieniem z dnia 11 marca 2010 r. tutejszy Sąd przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego z urzędu. Pismem z dnia 27 kwietnia 2010 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w Poznaniu poinformowała tutejszy Sąd, iż pełnomocnikiem skarżącej z urzędu wyznaczyła radcę prawnego S. L. W dniu 24 maja 2010 r. złożył skargę kasacyjną i wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu wskazał na fakt tego, iż w dniu 11 maja 2010 r. wpłynęło do jego kancelarii prawnej zawiadomienie tutejszego Sądu o wyznaczeniu go pełnomocnikiem skarżącej, a w tym czasie był na urlopie. Wyjaśnił, iż na urlopie wypoczynkowym przebywał od 8 do 16 maja 2010 r. (na uprawdopodobnienie swoich twierdzeń załączył wydruk elektronicznego biletu lotniczego) i nie miał możliwości zapoznać się z aktami sprawy. Możliwość tę uzyskał dopiero od dnia 17 maja 2010 r., a termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upływa z dniem 24 maja 2010 r. W jego ocenie skarżąca nie dokonała czynności w terminie bez swojej winy, ze względu na przymus adwokacko-radcowski.
Pełnomocnik strony złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w terminie, o którym mowa w art. 87 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Pełnomocnik do dnia 16 maja 2010 r. korzystał z urlopu wypoczynkowego. Zawodowy prawnik (adwokat, radca prawny) ma wprawdzie obowiązek zorganizować zastępstwo w prowadzonych przez siebie sprawach, lecz może to dotyczyć tylko wykonania znanych mu już obowiązków a nie nałożonych na niego w czasie niewykonywania pracy z powodu urlopu lub innej przyczyny, np. choroby. W takiej sytuacji termin biegnie od dnia, gdy faktycznie dowiedział się on o konieczności podjęcia czynności procesowych (tak Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. akt II OZ 1159/05, dostępnym w bazie orzeczeń pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Radca prawny dowiedział się o ustanowieniu go pełnomocnikiem z urzędu w niniejszej sprawie w dniu powrotu z urlopu, to jest 17 maja 2010 r. Dopiero od tego momentu miał realną możliwość zapoznać się z aktami sprawy, rozważyć zasadność wniesienia skargi kasacyjnej i podjąć dalsze działania.
Niniejsza sytuacja wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 86 § 1 powołanej ustawy. Skarżąca nie mogła wnieść objętej przymusem adwokacko-radcowskim skargi kasacyjnej w terminie. Wystąpiła o przyznanie jej pełnomocnika z urzędu, a następnie oczekiwała na wyznaczenie radcy prawnego. Nie są to okoliczności zawinione przez stronę. Radca prawny niezwłocznie po faktycznym dowiedzeniu się o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu podjął czynności w sprawie i wniósł skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu, zachowując termin, o którym mowa w art. 87 § 1 ustawy.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 86 § 1 przywołanej ustawy orzekł jak w sentencji.
/-/ W. Batorowicz br