Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. U.-B. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2015r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego postanawia oddalić wniosek. /-/ K. Witkowicz-Grochowska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 12 sierpnia 2015r. oddalił skargę A. G. W związku z przyznanym skarżącemu w ramach prawa pomocy radcy prawnego z urzędu, Okręgowa Izba Radców Prawnych, dnia 14 września 2015r. wyznaczyła pełnomocnika do reprezentowania skarżącego w osobie r.pr. A. U.-B.
W dniu 24 listopada 2015r. pełnomocnik złożyła skargę kasacyjną od powyższego wyroku. W skardze kasacyjnej zawarła wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu, oświadczając, że koszty te nie zostały pokryte w całości, ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z 22 grudnia 2015r. odrzucił skargę kasacyjną.
Pełnomocnik wniosła w imieniu skarżącego zażalenie na powyższe postanowienie Sądu. W zażaleniu nie zawarła wniosku o zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, nieopłaconej nawet w części.
Postanowieniem z 23 lutego 2016r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270), dalej "p.p.s.a." wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 490, dalej "rozporządzenie") normują badaną materię w ten sposób, że pełnomocnikowi z urzędu należy się wynagrodzenie za reprezentowanie strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym za każdą instancję oddzielnie.
W tym miejscy wskazać należy, że zgodnie z §22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2015r. poz. 1805) do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie powyższego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Wobec powyższego w niniejszej sprawie dotyczącej przyznania kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu zastosowanie mają dotychczasowe przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 2002r., gdyż postępowanie przed II instancją zainicjowano wniesieniem skargi kasacyjnej w dniu 24 listopada 2015r., tj. przed wejściem w życie nowego rozporządzenia z 2015r.
Wynagrodzenie należy się co do zasady za całokształt działań pełnomocnika, które doprowadzą do wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie w danej instancji. W przypadku reprezentowania strony przed II instancją pełnomocnikowi należą się koszty udzielonej pomocy prawnej za czynności wymienione w katalogu §14 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z 2002r.
W orzecznictwie sądów administracyjnych dominuje pogląd, zgodnie z którym pełnomocnik ustanowiony z urzędu otrzymuje wynagrodzenie za faktycznie udzieloną pomoc prawną, przy czym udzielenie pomocy prawnej przez pełnomocnika z urzędu powinno zmierzać bezpośrednio do poprawy lub ochrony sytuacji prawnej osoby, której pomoc jest udzielana (por. np. postanowienia NSA: z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt II OZ 321/10, z dnia 17 września 2012 r., sygn. akt II FZ 727/12).