Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 lipca 2011r wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2011r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia 1. ustanowić dla A. K. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka , 2. oddalić wniosek w pozostałym zakresie. /-/ K. Witkowicz-Grochowska
Skarżący A. K. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W uzasadnieniu wniosku wnioskodawca oświadczył, że brak mu środków do egzystencji oraz że jest osobą samotną. Wskazał, że jest nieporadny po udarze mózgu. Podał, że nie posiada żadnego majątku nieruchomego, oszczędności, czy wartościowych ruchomości. Nie uzyskuje żadnego stałego dochodu. Oświadczył, że korzysta z pomocy ośrodka pomocy społecznej w postaci zasiłku okresowego w wysokości [...] zł miesięcznie i bonów żywnościowych o wartości [...] zł miesięcznie. Oświadczył, że wydaje na lekarstwa 280 zł.
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej p.p.s.a.) strona ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Taki szczególny przepis to art. 239 pkt 1 a) p.p.s.a., zgodnie z którym nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Stąd skarżący wnosząc skargę w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego, z mocy prawa, nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych w zakresie opłat sądowych i wydatków (art. 211 - art. 213 p.p.s.a.).
Wobec powyższego skarżący zwolniony jest na mocy ustawy z obowiązku poniesienia kosztów sądowych związanych z jego udziałem w niniejszej sprawie - art. 239 pkt 1 a) p.p.s.a.
Wyjaśnić należy, że przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych pozostaje aktualne jedynie w sytuacji, gdy na podmiocie występującym z takim żądaniem ciąży obowiązek uiszczenia tych kosztów. Skoro skarżący zwolniony z ustawy nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sadowych, zwolnienie od tych kosztów w drodze postanowienia nie może być przyznane i w konsekwencji należy oddalić wniosek w tym zakresie (art. 258 §2 pkt 7 p.p.s.a.). Żądanie obejmujące wydanie orzeczenia o zwolnieniu od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowe.
Wnioskodawca złożył także wniosek o ustanowienie adwokata, który należało rozpoznać merytorycznie w oparciu o jego sytuację majątkową, rodzinną i finansową.
Zgodnie z dyspozycją art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznych wydatkach bieżącego utrzymania.
Z przedłożonego oświadczenia o stanie majątkowym, finansowym i dochodach wynika, że sytuacja skarżącego pozwala na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika z urzędu. Utracił źródło zarobkowania, aktualnie korzysta z pomocy opieki społecznej. Nie uzyskuje żadnych stałych dochodów. Nie ma żadnego majątku, z którego mógłby czerpać środki na swoje utrzymanie, a także nie dysponuje żadnymi oszczędnościami. Przedstawiona przez wnioskodawcę sytuacja finansowa wskazuje, więc że nie ma możliwości wygospodarowania jakichkolwiek środków na pokrycie wolnorynkowego wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Przyznać zatem należało prawo pomocy w tym zakresie.
Podkreślić należy, że zgodnie z treścią art. 249 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli okaże się, że okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć.
Na podstawie art. 258 §1 i 2 pkt 7 w zw. z art. 239 pkt 1a) i art. 246 §1 pkt 2 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w postanowieniu.
/-/ K. Witkowicz-Grochowska