Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. i G. J. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. J. i G.J. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] 2014 r. , nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. /-/Tomasz Świstak
J. J. i G. J. w skardze na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku skarżący - będący stronną postępowania w przedmiocie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę na rzecz inwestora A. S. podnieśli, że istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody przez wysokie koszty rozbiórki obiektu i przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności administracyjnej, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wstrzymania wykonania aktu lub czynności jest zaistnienie okoliczności uzasadniających niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd rozstrzyga w tym przedmiocie w oparciu o wniosek skarżącego oraz materiał dowodowy sprawy, przy czym uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu (czynności) spoczywa na stronie skarżącej (zob. np. postanowienie NSA z dnia 13 grudnia 2004 r., FZ 495/04, dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Szkoda, o jakiej mowa w powołanym powyżej przepisie odnosi się do takiej szkody (majątkowej lub niemajątkowej) wyrządzonej wnioskodawcy, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Zaznaczy także należy, iż w ramach rozpoznania wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej poprzez wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę sąd nie ocenia prawidłowości wydania tej decyzji w aspekcie jej zgodności z prawem, ale to, czy jej wykonanie - jeszcze przed prawomocnym jej skontrolowaniem - może doprowadzić do sytuacji wyjątkowych, zagrażających chronionym dobrom skarżącego. Nie chodzi tutaj przy tym o niebezpieczeństwo wyrządzenia jakiejkolwiek szkody, ale takiej, która może przybrać znaczne rozmiary, a także o sytuację taką, w której powrót do stanu poprzedniego zmienionej w sposób istotny i trwały rzeczywistości będzie w zasadzie niemożliwy lub będzie wymagał znacznych nakładów sił i środków (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2012r. sygn. akt II OZ 207/12, LEX nr 1138253).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, że skarżący we wniosku stwierdzili jedynie, że realizacja inwestycji może skutkować powstaniem nieodwracalnych szkód, polegających na rozbiórce wykonanego obiektu, co wiąże się z wysokimi kosztami.
Odnosząc się do powyższego argumentu wskazać trzeba, że za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji nie może przemawiać okoliczność rozpoczęcia robót budowlanych na podstawie ostatecznej decyzji, skarga na którą nie została przez Sąd rozpoznana. Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. W przedmiotowej sprawie inwestor dysponuje ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę i to on ponosi ryzyko prowadzenia robót przed rozpoznaniem skargi przez Sąd i to na nim spoczywać będzie obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, w razie, gdyby okazało się, że w wyniku rozpoznania skargi decyzja zostanie uchylona (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 15 lutego 2008r., sygn. akt II OZ 1202/07: z dnia 22 lutego 2008r., sygn. akt II OZ 131/08; z dnia 26 lutego 2008r., sygn. akt II OZ 145/08, dostępne na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Zatem całe ryzyko związane z wykonaniem zaskarżonej decyzji ciąży na inwestorze, a nie na skarżących.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
/-/ Tomasz Świstak