Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy po rozpoznaniu w dniu 07 lipca 2017r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2017r. Nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie utrzymania czystości i porządku w gminach postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. /-/ E. Brychcy
Skarżący A. K. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2017 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie utrzymania czystości i porządku w gminach.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 §3 P.p.s.a., albowiem jej wykonanie powoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody Skarżącemu. Wskazano, że od chwili dowiedzenia się o treści decyzji skarżący nie może legalnie wykonywać działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych na terenie miasta P. Wiąże się to z brakiem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w istotnym zakresie. Skarżący zmuszony będzie rozważyć zwolnienie kilku pracowników, ewentualnie przesunięcie ich do wykonywania innej pracy. Narażony jest na utratę klientów, którzy zmuszeni będą do korzystania z usług konkurencji. Oczywistym jest zatem, że znacznie zmniejszą się obroty firmy, co znaczenie dla osiąganych przychodów i zysku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm., dalej "P.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 P.p.s.a.).
W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ciężar wykazania, iż okoliczności te istotnie zaistniały spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową. Inaczej rzecz ujmując, wnioskodawca powinien wykazać, że w sytuacji faktycznej, w jakiej się znajduje, wykonanie decyzji powodować będzie znaczną szkodę bądź trudne do odwrócenia skutki. Bez przywołania okoliczności określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a. oraz bez przedstawienia stosownego uzasadnienia popartego dowodami, nie jest możliwa ocena wniosku pod kątem spełnienia wymienionych w tym unormowaniu warunków (por. m.in. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lipca 2004 r., FZ 104/04, LexPolonica nr 1926375; z 28 kwietnia 2005r., II OZ 184/05, LEX nr 302251; z 13 grudnia 2004 r., FZ 496/2004, LexPolonica nr 375763; z dnia 27 stycznia 2005 r., FZ 569/2004, LexPolonica nr 420585; z dnia 7 kwietnia 2005 r., II OZ 201/2005, LexPolonica nr 409861; z dnia 21 grudnia 2006 r., I FZ 525/2006, LexPolonica nr 1394742).
Odnosząc powyższe uwagi do badanej sprawy trzeba stwierdzić, że wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zawiera nader ogólnikowe sformułowania niepozwalające na stwierdzenie, że zostały spełnione ustawowe przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący wskazuje bardzo ogólnie, że wykonanie zaskarżonej decyzji wiązałoby się z brakiem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w istotnym zakresie, znaczno zmaleją obroty finansowe Skarżącego. Z argumentacji tej nie wynika jednak, na czym konkretnie owe ograniczenie działalności miałyby polegać i jaka byłaby ich hipotetyczna zniżka przychodów i zysku. Skarżący dostrzega zatem negatywne skutki zaskarżonej decyzji w kategoriach obniżenia zysku. Brak wskazania przez skarżącego konkretnych argumentów, które wskazywałyby na grożącą mu niepowetowaną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki nie pozwala na uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący nie wskazał na żadne konkretne okoliczności dotyczące jego sytuacji materialnej i nie przedstawił żadnych dokumentów, które miałyby uzasadniać wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Przekonanie strony o wadliwości wydanego rozstrzygnięcia, czy poczucie krzywdy spowodowane jego wykonaniem nie stanowią zaś przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności w pewnym konkretnym zakresie zawsze wiąże się z negatywnymi skutkami ekonomicznymi dla przedsiębiorcy. Idąc tropem argumentów skarżącego należałoby dojść do przeczącego logice wniosku, że Sąd zawsze powinien wstrzymywać wykonanie decyzji cofającej zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie utrzymania czystości i porządku w gminach, bowiem to zawsze wiąże się z negatywnymi konsekwencjami dla przedsiębiorcy. Z istoty zaskarżonej decyzji nie wynika, że skarżący nie może prowadzić działalności gospodarczej w ogóle, a jedynie ogranicza ona zakres tej aktywności wyłączając z niej opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych od właścicieli nieruchomości z terenu miasta P. W ocenie Sądu argument Skarżącego o konieczności przesunięcia pracowników do innego rodzaju pracy w przyszłości również nie może przekonywać o wstrzymaniu zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy oddalić należy wniosek o wstrzymanie zaskarżonej decyzji. Na podstawie art. 61 § 3 i §5 P.p.s.a. Sąd orzekł, jak w postanowieniu.
/-/ E. Brychcy