Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi Z. B. na decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] 2010 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: odrzucić skargę. /-/ J. Zieliński
Jednym pismem z dnia 2 sierpnia 2010 r. Z. B. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. nr [...] z dnia [...] 2010 r. oraz skargę na pkt 1 decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia [...] 2010 r. nr [...] dotyczący przyznania zasiłku celowego na pokrycie części lub całości kosztów leczenia. W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 7 września 2010 r. skargę na pkt 1 decyzji nr [...] z dnia [...] 2010 r. zarejestrowano pod odrębną sygnaturą II SA/Po 611/10.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu, albowiem jej wniesienie jest niedopuszczalne.
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, iż merytoryczne rozpoznanie skargi zawsze poprzedza kontrola dopuszczalności środka zaskarżenia. Wśród okoliczności czyniących skargę niedopuszczalną, ustawa z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.d dalej p.p.s.a.) wymienia niewyczerpanie przez wnoszącego skargę środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym. Zgodnie z treścią art. 52 § 1 powołanej ustawy, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a). Przy czym samo wniesienie środka zaskarżenia nie jest równoznaczne ze spełnieniem warunku, o którym mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a. O spełnieniu tego warunku można mówić dopiero po rozpoznaniu wniesionego środka zaskarżenia przez właściwy organ administracji publicznej (por. postanowienie WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2004r., I SA 2813/03 niepubl. oraz postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 29 października 2009 r., II SA/Po 707/09 ).
W niniejszej sprawie, jak wynika z akt sądowoadministracyjnych, skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na pkt 1 decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia z dnia [...] 2010 r. nr [...]. Od tej decyzji, zgodnie z zawartym w niej pouczeniem, przysługiwało skarżącemu prawo wniesienia, za pośrednictwem organu I instancji, odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P., w terminie 14 dni. Z. B. wniósł co prawda w dniu 31 marca 2010 r. skierowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. pismo, w którym m.in. jednoznacznie wyraził (nie podając numeru oraz daty decyzji) niezadowolenie. z rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 1 decyzji Prezydenta Miasta G. z [...] 2010 r , nr [...], jednakże pismo to zostało potraktowane i rozpatrzone przez organ odwoławczy jako odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia [...] 2010 r. nr [...]. Potwierdzają to pisma Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w G. z [...] 2010 r (k. 11 akt sądowych) oraz pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z [...] 2010 r. (k. 20 akt sądowych).