Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. M. i T. M. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 15 października 2015 r. w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi A. M. i T. M. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2015 r., Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego; postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia. /-/.W. Batorowicz
Postanowieniem z dnia 15 października 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę A. M. i T. M. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2015 r., Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.
Z kolei postanowieniem z dnia 24 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie skarżących jako wniesione po terminie.
W wyniku zastosowania instytucji autokontroli, postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił wyżej wskazane postanowienie z dnia 24 marca 2016 r.
Powodem zastosowania autokontroli był fakt, że skarżący listem nadanym w dniu [...] marca 2016 r. przesłali do Sądu zażalenie na postanowienie z dnia 15 października 2015 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia, który nie został jednak poprawnie zarejestrowany przez Sąd. Postanowieniem z dnia z dnia 24 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie skarżących, pomijając wniosek o przywrócenie terminu do jego złożenia.
Sąd uznał, że powyższe okoliczności stanowią podstawę do uchylenia zaskarżonego postanowienia z dnia 24 marca 2016 r. o odrzuceniu zażalenia w trybie autokontroli, o której mowa w art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: "P.p.s.a."). Oznacza to, że zażalenie skarżących na postanowienie z dnia 15 października 2015 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia należy rozpoznać na nowo.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 października 2015 r., sygn. akt II SA/Po 658/15, w przedmiocie odrzucenia skargi z dnia 8 czerwca 2015 r. skarżący podnieśli następujące okoliczności.
Zdaniem skarżących, uchybili oni terminowi do wniesienia zażalenia na postanowienie w przedmiocie odrzucenia skargi bez swojej winy. Skarżący podnieśli w tym zakresie, że w postanowieniu Sądu z dnia 15 października 2015 r. brak jest pouczenia co do możliwości wniesienia środka odwoławczego od tego orzeczenia. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w uzasadnieniu tego postanowienia wskazał jedynie, z jakich przyczyn odrzuca skargę z dnia 8 czerwca 2015 r. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na normę wysłowioną przepisem art. 6 P.p.s.a., zgodnie z którym sąd administracyjny w razie uzasadnionej potrzeby udziela stronom występującym w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych i skutków ich zaniedbań. Przepis ten z uwagi na art. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stosuje się również do postępowań wszczętych przed dniem wejścia jej w życie.
Skarżący podnieśli, że nie są obeznani z przepisami procedury sądowoadministracyjnej i nie wiedzieli, że od tego postanowienia przysługuje im środek zaskarżenia w postaci zażalenia. Taką wiedzę skarżący powzięli dopiero 2 dni temu po spotkaniu z prawnikiem. Co więcej należy wskazać, że skarżący występują przed Sądem bez adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Stąd też w pełni zaktualizowały się przesłanki, od których uzależnione jest zastosowanie przepisu art. 6 P.p.s.a. Wskazówki i pouczenia, o których mowa w art. 6 P.p.s.a., powinny dotyczyć tego, jakie czynności procesowe powinny zostać w sprawie podjęte, w jaki sposób i w jakim terminie powinny zostać usunięte stwierdzone przez sąd ich wadliwości, jakie są następstwa nieusunięcia wad i braków w terminie oraz jakie skutki prawne pociągnie za sobą podjęcie określonych czynności. Uszczegółowienie tej zasady znajduje swój wyraz w przepisie art. 163 § 2 P.p.s.a., w świetle którego postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym sąd doręcza z urzędu stronom. Gdy stronie przysługuje środek zaskarżenia, postanowienie należy doręczyć z uzasadnieniem. Doręczając postanowienie należy pouczyć stronę występującą w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego o dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia środka odwoławczego.