Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] 10 maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi /-/W. Batorowicz
Opisane powyżej postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2018 r. zostało prawidłowo doręczone skarżącemu w dniu 22 maja 2018 r. Postanowienie powyższe zawierało pouczenie o możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia postanowienia, co oznaczało, że skarga powinna być wniesiona najpóźniej do dnia 21 czerwca 2018 r.
Wraz z datowaną na dzień 22 czerwca 2018 r. (data nadania - 22 czerwca 2018 r. ) skargą na postanowienie z dnia [...] maja 2018 r., skarżący, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika - adwokata M. K., wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając powyższe wniosek podniesiono, że złożoność materii, obszerność akt oraz wielość decyzji i postanowień wydanych przez różne organy uniemożliwiło stronie samodzielny udział w sprawie i wymagało zapewnienia udziału fachowego pełnomocnika. Jak wyjaśniono: "Ze względu na okoliczności, które nie powinny być przytaczane w piśmie urzędowym, skarżący zmuszony był zmienić dotychczasowego pełnomocnika. Powyższe okoliczności uzasadniają ewentualny wniosek o przywrócenie terminu do złożenia niniejszej skargi".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Natomiast zgodnie z art. 87 § 1 ustawy procesowej pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2).
Zarówno w orzecznictwie, jak i w literaturze przedmiotu przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się m.in.: stany nadzwyczajne, takie jak problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe (powódź, pożar), czy nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą. Przywrócenie uchybionego terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.
Odnosząc powyższe uwagi ogólne do niniejszej sprawy, stwierdzić trzeba, że skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi. Za takie nie mogą być uznane, w ocenie Sądu, okoliczności wskazane we wniosku o przywrócenie terminu, dotyczące konieczności zmiany dotychczasowego pełnomocnika. Skarżący - reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, co do którego stopień oceny podejmowanych działań musi być wyższy - nie wskazał, aby w sprawie istotnie miała miejsce przeszkoda uniemożliwiająca mu, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, wniesienie w terminie skargi, co jest o tyle istotne, że skarżący został prawidłowo pouczony o warunkach oraz terminie wniesienia skargi.
W powyższym świetle nie można zatem przyjąć argumentacji skarżącego, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nie wynikało z winy skarżącego. Mając powyższe na względzie Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
/-/ W. Batorowicz