Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Edyta Podrazik po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu A. K. od zarządzenia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 października 2018 r. o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie. /-/ E. Podrazik
Pismem z dnia [...] r. A. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na wskazaną w rubrum decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W jej treści wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF, skarżący przedłożył formularz wypełniony wyłącznie w zakresie daty i miejsca jego wypełnienia oraz podpisu wnioskodawcy (pkt 14 i 15).
Zarządzeniem z dnia [...] r. wezwano skarżącego do uzupełnienia złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez wypełnienie wszystkich punktów formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy zgodnie z pouczeniem zawartym w formularzu - w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku o prawo pomocy bez rozpoznania.
Przesyłka zawierająca wskazane wezwanie została doręczona do rąk skarżącego w dniu [...] r. (k. 8 załącznika do akt sądowych - prawa pomocy), jednakże skarżący pozostawił je bez odpowiedzi.
Zarządzeniem z dnia 16 października 2018 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu pozostawił bez rozpoznania wniosek A. K. o przyznanie prawa pomocy. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący nie uzupełnił braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy, tym samym spełniona została wskazana w art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302; dalej: "P.p.s.a.") przesłanka pozostawienie wniosku bez rozpoznania.
W sprzeciwie z dnia [...] r. skarżący podniósł, że uzupełnił formularz o miejscowość i datę wypełnienia, a także podpis, co nadaje mu cechy dokumentu, z którego wynika o co wnosi, tak jak w pozostałych formularzach składanych przez niego do Sądu. Dodał, że nie uzupełnił w całości formularza, albowiem boryka się z rakiem i chorobą serca. Wskazał, że [...] r. był poza P., bardzo źle się czuł i nie był w stanie pisać.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Sprzeciw nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 252 § 2 P.p.s.a., wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru. Z kolei przepis art. 257 P.p.s.a. stanowi, że wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
Należy wyjaśnić, że sankcja w postaci pozostawienia złożonego na urzędowym formularzu wniosku bez rozpoznania ma miejsce, gdy pomimo wezwania strony do uzupełnienia tego formularza w dalszym ciągu posiada on takie braki formalne, które uniemożliwiają nadanie mu prawidłowego biegu, tj. uniemożliwiają ocenę sytuacji finansowej wnioskodawcy lub zakresu wniosku.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że nadesłany przez skarżącego formularz PPF, poza wskazaniem miejscowości i daty wypełnienia oraz poza podpisem, nie zawierał ani wskazania zakresu żądanego prawa pomocy, ani opisu sytuacji finansowej skarżącego, co uniemożliwiało nadanie mu dalszego prawidłowego biegu. Zasadnie zatem referendarz sądowy wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania.
Jednakże skarżący pomimo skutecznego doręczenia wezwania nie uzupełnił braków formalnych złożonego wniosku. Referendarz sądowy miał więc podstawy do pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Odnosząc się do treści sprzeciwu Sąd uznał, że podniesione w nim okoliczności nie zasługują na uwzględnienie.
Po pierwsze skarżący podał, że to ze względu na swój stan zdrowia nie był w stanie uzupełnić formularza, jednakże nie przedstawił w tym zakresie żadnych dokumentów (np. zwolnienie lekarskie, zaświadczenie wystawione przez lekarza).
Po drugie, skarżący wskazał, że stan jego zdrowia pogorszył się w dniu 19 października 2018 r., a termin do uzupełnienia braków formalnych wniosku upływał skarżącemu w dniu 8 października 2018 r.
Co zaś się tyczy złożenia formularzy w innych postępowaniach wskazać należy, że fakt składania formularzy w innych sprawach ze skarg skarżącego nie zwalnia go z obowiązku złożenia takiego formularza w każdej sprawie, w której domaga się przyznania prawa pomocy.
W tym stanie rzeczy Sąd, działając na podstawie art. 260 § 1 i 3 w zw. z art. 16 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
/-/ E. Podrazik