Dnia 25 września 2018 roku Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Robert Talaga po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego i adwokata ze skargi J.L. na decyzję Rektora Uniwersytetu im. A.M. w P. z dnia [...] roku, nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy studentów postanawia 1. zwolnić J. L. od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla J. L. radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych w P., 3. oddalić wniosek w pozostałym zakresie. /-/ R. Talaga
Skarżący J. L. złożył wraz ze skargą wypełniony na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego i adwokata.
W uzasadnieniu wniosku skarżący argumentował, że jest osobą niepełnosprawną, która nie pracuje i utrzymuje się jedynie z pobieranego zasiłku socjalnego w wysokości [...] zł miesięcznie. Wnioskodawca oświadczył, że nie jest w stanie opłacić kosztów sądowych oraz profesjonalnego pełnomocnika z wyboru. Podał, że płaci czynsz za mieszkanie w wysokości [...] zł miesięcznie i przeznacza ok. [...] zł za leki, a resztę wydaje na odzież i wyżywienie. Ponadto zaznaczył, że samodzielnie prowadzi swoje gospodarstwo domowe, nie posiada żadnego majątku nieruchomego, wartościowych ruchomości, czy oszczędności. Skarżący dołączył kserokopie orzeczenia o niepełnosprawności z [...] roku, zaświadczenia z [...] roku o wysokości uzyskiwanej pomocy materialnej oraz umowę najmu mieszkania z [...] roku.
Zasadą postępowania przed sądami administracyjnymi jest obowiązek ponoszenia przez stronę kosztów postępowania, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1302 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.". Wniosek o prawo pomocy można wnieść w każdym czasie i obejmuje on koszty sądowe aktualne na dzień wniesienia wniosku oraz na przyszłość (art. 243 §1 P.p.s.a.).
Przyznanie prawa pomocy w całości następuje, gdy strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 §1 pkt 1 P.p.s.a.). Ciężar wykazania zasadności wniosku spoczywa na wnioskodawcy ubiegającym się o prawo pomocy. Owe wykazanie polega w rzeczywistości na przedstawieniu w sposób przekonujący, że strona nie dysponuje środkami, które mogłaby przeznaczyć na uiszczenie kosztów postępowania.
Z przedłożonego oświadczenia o stanie majątkowym, finansowym i dochodach wynika, że sytuacja wnioskodawcy pozwala na przyznanie prawa pomocy w niniejszej sprawie w całości. J. L. prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe i utrzymuje się jedynie z pomocy społecznej w postaci zasiłku stałego. Uzyskiwane dochody w całości przeznaczone są na poniesienie koniecznych i niezbędnych kosztów bieżącego utrzymania. Wnioskodawca nie ma majątku, z którego mógłby czerpać dodatkowe dochody. W konsekwencji należy przyjąć, że aktualnie skarżący nie ma środków na pokrycie kosztów sądowych oraz wolnorynkowego wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika w niniejszej sprawie, a jego możliwości zarobkowania są ograniczone z powodu stanu jego zdrowia.
Wnioskodawca złożył wniosek o ustanowienie adwokata i radcy prawnego. Z treści przepisu art. 246 §3 p.p.s.a. nie można wnioskować, że dopuszczalne jest ustanawianie więcej niż jednego pełnomocnika z urzędu do reprezentowania wnioskodawcy w danej sprawie. Wniosek taki wydaje się racjonalny z punktu widzenia szeroko rozumianej gwarancji realizacji konstytucyjnej zasady prawa do sądu, zasad ekonomii procesowej, w tym treści art. 200 P.p.s.a. przewidującego zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw, czy art. 205 P.p.s.a. określającego, że do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego. W rezultacie należy ustanowić jednego pełnomocnika z urzędu i oddalić wniosek o przyznanie więcej niż jednego pełnomocnika z urzędu.
Zgodnie z treścią art. 249 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli okaże się, że okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.
/-/ R. Talaga