Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych oraz rozłożenia tych świadczeń na raty
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2018 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2017 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych oraz rozłożenia tych świadczeń na raty - postanawia - cofnąć prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie na rzecz skarżącej radcy prawnego, przyznane postanowieniem referendarza sądowego z dnia 23 maja 2018r., sygn. akt II SA/Rz 1068/17.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2018 r. referendarz sądowy w tut. Sądzie odmówił zwolnienia skarżącej H. Z. od kosztów sądowych.

Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem tut. Sądu z dnia 22 lutego 2018 r.

Następnie, postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2018 r. Sąd odrzucił skargę H. Z. z uwagi na brak jej opłacenia.

W związku z ponownym wnioskiem strony o przyznanie prawa pomocy, tym razem nie tylko w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, ale także ustanowienia pełnomocnika, referendarz sądowy - postanowieniem z dnia 23 maja 2018 r. - zmienił poprzednie postanowienie referendarza sądowego z dnia 10 stycznia 2018 r. i zwolnił skarżącą od kosztów sądowych (pkt I), jak też ustanowił dla wymienionej radcę prawnego (pkt II). Referendarz stwierdził, że treść wniosku strony o prawo pomocy, jak też argumentacja jej pism skutkuje koniecznością uwzględnienia jej żądania w całości. Referendarz podkreślił bowiem, że skarżąca zobligowana jest do uiszczenia opłaty od zażalenia, którym zamierza zakwestionować postanowienie Sądu o odrzuceniu jej skargi. Opłata ta zaś warunkuje nadanie biegu takiemu środkowi zaskarżenia. Poza tym, zażalenie musi zostać sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.

Zdaniem referendarza sądowego, w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki do cofnięcia skarżącej przyznanego jej prawa pomocy tj. w zakresie ustanowienia zawodowego pełnomocnika. Mianowicie, stosownie do art. 249 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018r. poz. 1302), zwanej dalej "P.p.s.a.", przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli okaże się, że okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć. Podstawą do wydania orzeczenia w oparciu o ten przepis jest sytuacja, gdy okoliczności, które przesądziły w istocie o rozstrzygnięciu kwestii prawa pomocy dla strony okazały się być nieprawdziwe bądź też uległy one na tyle istotnej zmianie, że rozstrzygnięcie to winno mieć inną treść. Należy przy tym podkreślić, że z uwagi na wyjątkowość instytucji prawa pomocy, spełnienie którejkolwiek z wymienionych w powołanym art. 249 P.p.s.a. przesłanek, obliguje do cofnięcia przyznanego stronie prawa pomocy. Chodzi bowiem o to, że instytucja ta jest skierowana do osób ubogich tzn. takich, które mają trudności z zaspokojeniem swoich podstawowych potrzeb i które wykażą, że faktycznie w tego rodzaju sytuacji się znajdują tak, by nie było co do tego jakichkolwiek wątpliwości.

Jak już wyżej wskazano, okolicznością dla której przyznano skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego było (oprócz ustalonej trudnej sytuacji materialnej strony, która przesądziła o zwolnieniu od kosztów sądowych) stwierdzenie referendarza, stanowiące powtórzenie w tym zakresie argumentu strony, że środek zaskarżenia w postaci zażalenia, które zamierza ona złożyć od postanowienia tut. Sądu odrzucającego jej skargę, objęty jest tzw. przymusem adwokacko-radcowskim tj., iż musi zostać sporządzony przez zawodowego pełnomocnika. W świetle jednak art. 194 § 4 P.p.s.a., tylko zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno zostać sporządzone przez taki kwalifikowany podmiot. A zatem uzasadnionym jest w takich warunkach stwierdzenie, że okoliczność, która zdeterminowała rozstrzygnięcie referendarza o ustanowieniu radcy prawnego de facto nie istniała. Zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi może bowiem zostać sporządzone samodzielnie przez stronę.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 249 P.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze