Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Magdalena Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 23 września 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej " " z/s w na postanowienie Wojewody z dnia [.] czerwca 2016 r. [.] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę.
Postanowieniem z [.] maja 2016 r. nr [.], Prezydent Miasta [.] wznowił na żądanie WK postępowanie w sprawie zakończonej swoją decyzją [.] maja 2015 r. nr [.] o udzieleniu Spółdzielni Mieszkaniowej "[.]" z/s w [.] pozwolenia na budowę.
Rozstrzygnięcie to w drodze zażalenia zaskarżyła Spółdzielnia Mieszkaniowa "[.]".
Postanowieniem z [.] czerwca 2016 r. nr I[.], Wojewoda [.], działając na podstawie art. 134 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm.) dalej zwanej: "Kpa", stwierdził niedopuszczalność zażalenia. Podał, że zażalenia na postanowienia służą jedynie w przypadkach określonych w Kpa, co wprost wynika z art. 141 § 1 Kpa. W ustawie tej nie przewidziano zaś możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie o wznowieniu postępowania. Wniesione przez Spółdzielnię zażalenie uznać zatem należało za niedopuszczalne.
Powyższe postanowienie zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie przez Spółdzielnię Mieszkaniową "[.]", domagając się jego uchylenia wraz z postanowieniem Prezydenta z [.] maja 2016 r. i orzeczenia o kosztach postępowania.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania sprawy Sąd administracyjny w pierwszej kolejności obowiązany jest ocenić dopuszczalność skargi. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) dalej zwanej: "Ppsa", jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego albo skarga jest niedopuszczalna z innych przyczyn wówczas podlega ona odrzuceniu. Jej rozpoznanie rodziłoby bowiem nieważność postępowania sądowego (art. 183 § 2 pkt 1, art. 172 i art. 285k § 3 Ppsa).
Zakres właściwości sądu administracyjnego, jak wynika z art. 184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, musi być określony w ustawie, gdyż nie cała działalność administracji publicznej została poddana takiej kontroli.
W myśl art. 3 § 2 pkt 2 Ppsa, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym: (1) na które służy zażalenie albo (2) kończące postępowanie, a także na postanowienia (3) rozstrzygające sprawę co do istoty.
Przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie stwierdzające niedopuszczalność zażalenia na postanowienie o wznowieniu postępowania administracyjnego. Stosownie do art. 141 § 1 Kpa, na wydane w toku postępowania administracyjnego postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. W myśl art. 149 § 1 i 3 Kpa, wznowienie postępowania jak i odmowa wznowienia następuje w drodze postanowienia, jednak zażalenie przysługuje jedynie na postanowienie, o którym mowa w § 3, tj. o odmowie wznowienia. Z regulacji tej wynika więć, że postanowienie o wznowieniu postępowania administracyjnego nie podlega odrębnemu zaskarżeniu w drodze zażalenia. Można je kwestionować wyłącznie w trybie art. 142 Kpa, tj. w odwołaniu od decyzji. Jego wniesienie przez stronę uznać zatem należało za niedopuszczalne, co też uczynił Wojewoda zaskarżonym postanowieniem.