St. Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. M. P. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z tytułu sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt II SA/Rz 1152/12 oddalającego skargę R. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2008 r. Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego postanawia przyznać pełnomocnikowi skarżącej adw. M. P. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych 60/100), na które składa się należna tytułem wynagrodzenia opłata w wysokości 120 zł i naliczone od niej 23 % podatku od towarów i usług, tj. 27,60 zł.
Wyrokiem z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt j.w. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę R. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2008 r. Nr [...] (pkt I), przyznając także adw. M. P. - ustanowionej dla skarżącej pełnomocnikiem w ramach prawa pomocy - wynagrodzenie tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 295,20 zł (pkt II).
Wydanym w dniu 8 maja 2015 r. wyrokiem (sygn. akt II OSK 1845/13) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniesioną w imieniu skarżącej przez adw. M. P. skargę kasacyjną od wyroku Sądu I instancji. W uzasadnieniu, odnosząc się do zawartego w tej skardze wniosku pełnomocnika o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przy jej sporządzeniu i wniesieniu, wskazał, że wynagrodzenie za zastępstwo wykonane na zasadzie prawa pomocy przyznawane jest przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym art. 258 - 261 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.).
Pismem złożonym 7 lipca 2015 r. w siedzibie WSA w Rzeszowie adw. M. P. ponowiła wniosek o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu R. C., a związanych ze sporządzeniem i wniesieniem skargi kasacyjnej. Oświadczyła przy tym, że koszty te nie zostały opłacone w całości ani w części.
Rozpoznając złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Stosownie do art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z regulacją zawartą w § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.), koszty tej pomocy obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
Stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosiła 240 zł. W drugiej instancji, za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej - o ile sprawę prowadził ten sam adwokat, jest to 50 % tej stawki, nie mniej jednak niż 120 zł (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).
Uwzględniając nakład pracy pełnomocnika związany ze sporządzeniem i wniesieniem skargi kasacyjnej, pozostający w związku z reprezentowaniem skarżącej w postępowaniu I-instancyjnym oraz charakter sprawy i stopień jej skomplikowania, przyznano tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną kwotę 120 zł, podwyższoną na podstawie § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia o należny podatek od towarów i usług, tj. 27,60 zł.
Pełnomocnik skarżącej nie wykazała żadnych poniesionych przez siebie, a związanych z postępowaniem II-instancyjnym wydatków.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w związku z art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.