Dnia 9 marca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2015 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z sprawy ze skargi J.S. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2014r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia w związku z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Wojewody [...] i postanowienia Starosty [...] z dnia [...] września 2014r., Nr [...] - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2014r. i postanowienia Starosty [...] z dnia [...] września 2014r.
J.S. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2014r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia złożonego na postanowienie Starosty [...] z dnia [...] września 2014r., nr [...] wydane w przedmiocie wszczęcia postępowania scaleniowego na obszarze wsi Ż., gm. [...]
W skardze sformułowany został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2014r. oraz postanowienia Starosty ][...] z dnia [...] września 2014r. Wniosek nie zawierał uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek nie podlega uwzględnieniu.
Zgodnie z dyspozycją art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie powoduje wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Jednakże po przekazaniu skargi, zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a., Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Z treści wniosku skarżącego wynika, że obejmuje on także wstrzymanie wykonania postanowienia organu I instancji, zatem Sąd mając na uwadze treść art. 61 § 3 P.p.s.a. rozpoznał wniosek również w tym zakresie.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek ten sprowadza się w praktyce do wskazania konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek z tego przepisu spoczywa na wnioskodawcy, przy czym wypada podkreślić, iż przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia. Uprawdopodobnienie nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony. Sąd musi opierać się na jakimś materiale pozwalającym zająć stanowisko. Ciężar uprawdopodobnienia spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swych twierdzeń (postanowienie NSA 21 stycznia 2015r., sygn. akt II OZ 19/15, www. orzeczenia.nsa.gov.pl)
Sąd stwierdza, że w treści skargi ograniczono się tylko do sformułowania wniosku o wstrzymanie wykonania objętych nim postanowień, co jednak nie czyni zadość ciążącemu na skarżącym obowiązkowi wynikającemu z przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. Skarżący nie wykazał zatem, że wykonanie objętych wnioskiem postanowień mogłoby spowodować trudne do odwrócenia skutki lub znaczną szkodę po jego stronie. Wobec braku uzasadnienia wniosku Sąd w istocie pozbawiony został możliwości jego oceny i nie miał podstaw do przyjęcia, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające jego uwzględnienie.
Odnosząc się zaś do wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia wydanego w przedmiocie niedopuszczalności zażalenia podkreślić należy ponadto, że przedmiotem ochrony tymczasowej polegającej na wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie postępowania egzekucyjnego do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią rozstrzygnięcia zawartego w tym akcie. Do takich rozstrzygnięć nie należy postanowienie w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania. Ze względu na swój formalny charakter i zakres, nie wywołuje bowiem bezpośrednich skutków, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Dotyczy wyłącznie kwestii procesowej, a więc nie rodzi żadnych praw, jak również nie nakłada na stronę obowiązków. Zatem także z tego powodu nie podlega wstrzymaniu.
Z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.