Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 15 września 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. Z. i A. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę - postanawia - odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] znak: [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej D. i S. G. oraz J. i J. F. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z urządzeniami technicznymi oraz budynku garażowego dwustanowiskowego z częścią gospodarczą na działkach nr ewid. 1180, 1135/5, 1155/2, 1181/4 położonych w S.
Wymienioną wyżej decyzję Wojewody [...] zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie I. Z. i A. Z.
Ze względu na fakt, iż powyższe pismo zatytułowane "Skarga" złożone zostało w terminie do wniesienia odwołania od wskazanej decyzji Wojewody, organ ten zwrócił się do wnoszących go z pytaniem, czy stanowi ono odwołanie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego czy też jest skargą do sądu administracyjnego. W wyznaczonym siedmiodniowym terminie I. Z. i A. Z. oświadczyli, że przedmiotowe pismo to skarga, dlatego też wnieśli o niezwłoczne przekazanie go sądowi administracyjnemu.
Wobec powyższego, Wojewoda [....] przedstawił powyższą skargę tut. Sądowi, wnosząc równocześnie o jej odrzucenie ze względu na nie wyczerpanie przysługujących środków zaskarżenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Dopuszczalność skargi do sądu, a w konsekwencji możliwość merytorycznego rozpatrzenia sprawy uzależniona jest od spełnienia szeregu warunków, które przewiduje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwana dalej "P.p.s.a.". Jednym z nich jest wyrażony w art. 52 § 1 tego aktu wymóg poprzedzającego wniesienie skargi wyczerpania środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organem właściwym w sprawie. Ustawodawca wskazał w art. 52 § 2 P.p.s.a., że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W niniejszej sprawie Wojewoda[...] rozpatrywał wniosek I. Z. i A. Z. o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] maja 201 r. Zgodnie więc z art. 157 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.), zwanej następnie "K.p.a.", działał jako organ I instancji. W świetle zaś art. 127 § 1 i § 2 K.p.a., od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie do organu wyższego stopnia. Zgodnie z brzmieniem art. 88a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290), funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewodów i wojewódzkich inspektorów nadzoru budowlanego pełni Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.
W takiej więc sytuacji, od wydanej dnia [...] lipca 2016 r. przez Wojewodę decyzji stronom przysługiwało prawo do wniesienia odwołania do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Tego rodzaju pouczenie znalazło się zresztą pod treścią uzasadnienia przedmiotowego rozstrzygnięcia. Tymczasem I. Z. i A. Z., nie wykorzystując wskazanego środka zaskarżenia wystąpili od razu ze skargą do tut. Sądu. Skarga ta musi więc zostać odrzucona jako niedopuszczalna w związku z brakiem spełnienia wskazanego wyżej warunku z art. 52 § 1 P.p.s.a.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6, § 3 P.p.s.a. Z uwagi na niemożność nadania skardze dalszego biegu, nie wzywano składających ją do jej opłacenia, co znajduje podstawę w treści art. 222 P.p.s.a.