Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2015 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku A. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2014 r. [...] w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych - postanawia - przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego.
Wyrokiem z dnia 10 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę A. J. na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Po otrzymaniu odpisu powyższego orzeczenia wraz z jego uzasadnieniem A. J. złożył w tut. Sądzie pismo, w którym wniósł o ustanowienie pełnomocnika celem umożliwienia złożenia skargi kasacyjnej. Zaznaczył, że jego stan majątkowy nie pozwala mu na ustanowienie takiego zastępcy prawnego we własnym zakresie. Podkreślił, że nie pracuje, jak też nie posiada żadnego majątku, który mógłby sprzedać i przeznaczyć uzyskane środki na pokrycie kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika. Jedyny dochód, którym dysponuje to zasiłek okresowy w kwocie 271 zł. Jego wydatki to: 100 zł - najem mieszkania, 30 zł - prąd, oraz 10 zł - wywóz śmieci. We wniosku złożonym następnie na urzędowym formularzu (PPF) skarżący sprecyzował, że domaga się ustanowienia radcy prawnego. Wniósł ponadto o zwolnienie od kosztów sądowych.
Wstępnie należy podnieść, że wniosek strony skarżącej podlega rozpatrzeniu tylko w zakresie dotyczącym profesjonalnego pełnomocnika. Powyższe wynika z faktu, iż w myśl art. 239 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. Nr 270 ze zm.), określanej następnie jako "P.p.s.a.", obowiązku uiszczenia kosztów sądowych nie mają strony skarżące działanie organu administracji publicznej w sprawach dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków i innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej. Sprawa zainicjowana skargą A. J. dotyczy decyzji Wojewody [...] w przedmiocie utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych, a zatem wymieniony nie ma obowiązku ponoszenia w niej żadnych kosztów sądowych.
Przechodząc natomiast do żądania strony skarżącej w zakresie ustanowienia radcy prawnego należy podnieść, że jest ono uzasadnione. Dane wniosku wskazują bowiem, że składający go jest osobą ubogą, a do takich właśnie podmiotów skierowana jest instytucja prawa pomocy. Ma ona na celu zapewnić osobom znajdującym się w ubóstwie dostęp do sądu, w tym za pośrednictwem profesjonalnego zastępcy prawnego. A. J. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, a jego dochód to kwota 271 zł otrzymywana ze środków pomocy społecznej. Oczywistym jest zatem, że nie jest on w stanie poczynić jakichkolwiek oszczędności celem wygospodarowania środków na wynagrodzenie radcy prawnego. Kwota ta nie pozwala bowiem z pewnością nawet na zaspokojenie podstawowych potrzeb człowieka. Wnioskodawca nie posiada także jakiegokolwiek wartościowego majątku. Tymczasem, wedle art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym (o takie właśnie ubiega się skarżący) możliwe jest w razie wykazania przez stronę, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z podanych względów orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 258 § 1, § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.