Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosków JC, GH, KH i MH o przywrócenie terminu do wniesienia skarg w sprawie ze skarg JC, GH, KH i MH na czynność Burmistrza Miasta [.] w przedmiocie wpisania obiektu do gminnej ewidencji zabytków - p o s t a n a w i a - I. odrzucić wniosek JC, II. odmówić przywrócenia terminu GH, KH i MH.
Postanowieniem z dnia 24 listopada 2015 r. sygn. II SA/Rz 1318/15, odrzucono skargi JC, GH, KH i MH na czynność Burmistrza Miasta [.] polegającą na ujęciu budynku mieszkalnego przy ul. [.] w [.] w Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta [.], z powodu uchybienia terminu do jej wniesienia. Zażalenie na to orzeczenie zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2016 r. sygn. II OZ 1/16.
W zażaleniu na ww. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 24 listopada 2015 r. skarżący zawarli wnioski o przywrócenie terminu do wniesienia skarg wyjaśniając, że nie byli na etapie wnoszenia skargi reprezentowani przez zawodowego pełnomocnika i nie posiadali wiedzy na temat procedur zaskarżania czynności z zakresu administracji publicznej zwłaszcza, że pismo Burmistrza z dnia 6 lipca 2015 r. nie zawierało merytorycznej odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 26 czerwca 2015 r. Ponadto AH zmarł 4 sierpnia 2015 r., a więc jako jego spadkobiercy nie mogli wnieść skarg do dnia 8 sierpnia 2015 r. Pełnomocnictwo, jakim dysponowała od niego JC, wygasło zaś z chwilą śmierci ojca, a jako spadkobiercy o uchybieniu terminu dowiedzieli się dopiero z treści doręczonego im postanowienia.
Powyższy wniosek uzupełniono w pismach z dnia 4 grudnia 2015 r. wniesionych przez MH, KH i GH. Podano w nich zgodnie, że ww. nie posiadali wiedzy o zainicjowanym przez ojca postępowaniu, ale też nie znali terminu do wniesienia skarg do sądu administracyjnego. O jego uchybieniu dowiedzieli się dopiero z postanowienia z dnia 24 listopada 2015 r. Pełnomocnictwa, których udzielili siostrze w zaufaniu do dbania przez nią o ich interesy, nie zostały należycie wypełnione. Ponadto w okresie, w którym upływał termin do wniesienia skarg pogrążeni byli w żałobie po śmierci ojca i nie dysponowali jeszcze dokumentami potwierdzającymi prawa do spadku. Za ww. pismami do Sądu wpłynęły również skargi wniesione przez MH, KH i GH za pośrednictwem organu w dniu 4 grudnia 2015 r.
Odpis powyższych wniosków o przywrócenie terminu doręczono organowi podczas doręczenia odpisu zażalenia (k.73).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;
Stosownie do art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) dalej zwana "Ppsa", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. W myśl jednak art. 86 § 1 Ppsa, jeżeli uchybienie terminu nie było zawinione Sąd na wniosek strony postanowi o jego przywróceniu. W tym celu prośbę wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Wniosek spóźniony podlega odrzuceniu (art. 88 Ppsa).
Uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy nawet przy dołożeniu najwyższej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej, a brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Nachalnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2016 r. sygn. I FZ 575/15, oraz z dnia 2 lutego 2016 r. sygn. II OZ 81/16; opublikowane na stronie internetowej: "orzeczenia.nsa.gov.pl"). Obowiązkiem podmiotu ubiegającego się o przywrócenie terminu jest uprawdopodobnienie swej staranności, jak również faktu, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna (art. 87 § 1 Ppsa).