Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia w części nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych oraz rozłożenia na raty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...] utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] października 2015 r. Nr [...] o umorzeniu M. N. nienależnie pobranych w okresie 1 maja - 30 listopada 2012 r. świadczeń rodzinnych w kwocie 1500 zł wraz z odsetkami 506,80 zł (pkt I) oraz o rozłożeniu jej na raty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych w kwocie 1885 zł wraz z ustawowymi odsetkami za okres 1 grudzień 2012 - 31 października 2013 r. (pkt II).
Skierowana do doręczenia M. N. decyzja SKO wraz z pouczeniem o prawie jej zaskarżenia - za pośrednictwem tego organu - do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania, została odebrana przez jej matkę J. B. 15 grudnia 2015 r., czego dowodem jest zalegające w aktach administracyjnych sprawy II instancji zwrotne potwierdzenie odbioru; wskazany sposób doręczenia jest skuteczny względem skarżącej, gdyż zgodnie z art. 72 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej P.p.s.a.), jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo dorosłemu domownikowi, jeżeli osoba te nie ma sprzecznych interesów w sprawie i podjęła się oddania mu pisma (fakt wspólnego zamieszkiwania skarżącej i jej matki potwierdzają akta administracyjne, wynika on również z treści skargi).
M. N. skargę na opisaną wyżej decyzję SKO nadała jako przesyłką poleconą 15 stycznia 2016 r. (data stempla pocztowego widniejącego na kopercie).
Stosownie do art. 53 § 1 P.p.s.a., skargę do sądu wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie (prawidłowe pouczenie w tym zakresie znajdowało się w zaskarżonej decyzji). Jak wynika z powyższych ustaleń, skarżąca uchybiła temu terminowi, którego ostatnim dniem był 14 stycznia 2016 r.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a., skarga wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia podlega odrzuceniu. Sąd odrzuca skargę postanowieniem, co może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (§ 3 tego artykułu).
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.