Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Joanna Zdrzałka po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2019 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej JK od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 czerwca 2017 r. II SA/Rz 151/17 wydanego w sprawie ze skargi JK na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia wznowionego postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. II SA/Rz 151/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uwzględnił skargę JK, wniesioną na opisaną w sentencji postanowienia decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
W dniu 18 lipca 2017 r. skarżący skierował do Naczelnego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem WSA w Rzeszowie, sporządzoną osobiście przez siebie skargę kasacyjną od ww. wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;
Zgodnie z art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) - dalej: "Ppsa", skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, jeżeli nie pochodzi od osób wymienionych w art. 175 § 2 i § 3. Skarga kasacyjna jest zatem kwalifikowanym pismem procesowym, którego sporządzenie przez osobę nieuprawnioną stanowi nieusuwalny, niepodlegający uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 w zw. z art. 176 i art. 193 Ppsa brak formalny, uniemożliwiający nadanie sprawie prawidłowego biegu. Stosownie zaś do art. 178 Ppsa, wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjna wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna skarżącego nie została sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, bądź przez osoby, o których mowa w art. 175 § 2 i 3 Ppsa. Oznacza to, że jest ona obarczona nieusuwalnym brakiem formalnym, co w myśl art. 178 w związku z art. 175 § 1 - 3 Ppsa, obligowało Sąd do jej odrzucenia.