Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. M. o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. akt II SA/Rz 1658/15 w sprawie z jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego z dnia [...] lutego 2015 r., Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego - postanawia - przywrócić termin do złożenia zażalenia.
Postanowieniem z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. akt II SA/Rz 1658/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę A. M. na opisaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego z dnia [...] lutego 2015 r., Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego. Powodem odrzucenia było wniesienie skargi z uchybieniem trzydziestodniowego terminu przewidzianego na złożenie skargi do sądu administracyjnego.
Odpis ww. postanowienia wraz z pismem informującym o możliwości jego zaskarżenia, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, został przesłany m. in. A. M. i odebrany przez nią w dniu 29 grudnia 2015 r.
Termin do złożenia zażalenia mijał z dniem 5 stycznia 2016 r.
W dniu 11 stycznia 2016 r. (data nadania pisma w placówce pocztowej operatora wyznaczonego) A. M. złożyła zażalenia na powyżej opisane postanowienie WSA w Rzeszowie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia. Skarżąca podniosła, że jest osobą samotną i ze względu na stan zdrowia (choroba, wysoka temperatura) oraz wiek nie była w stanie zastosować się w terminie do zakreślonego rygoru.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 P.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Uchybienie terminu, bez względu na wielkość opóźnienia, Sąd zobowiązany jest wziąć pod uwagę z urzędu.
Możliwość przywrócenia terminu przewiduje art. 86 § 1 i 2 P.p.s.a., a warunki określa art. 87 P.p.s.a. Przepis ten stanowi, że stosowny wniosek wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, w piśmie zawierającym wniosek należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Z powyższego wynika, że przywrócenia terminu może domagać się strona, która nie dokonała czynności w terminie, ale jest w stanie uprawdopodobnić, że stało się tak bez jej winy z uwagi na wystąpienie okoliczności od niej niezależnych, którym pomimo dołożenia należytej staranności nie była w stanie przeciwdziałać (por. postanowienie NSA z 25 maja 2004 r., sygn. akt FZ 63/04, niepubl.). Przy ocenie zasadności wniosku o przywrócenie terminu przyjmuje się - jako kryterium przy ocenie istnienia winy lub jej braku w uchybieniu terminu procesowego - obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia z 14 stycznia 1972 r., II CRN 448/71, OSPiKA 1972, z. 7-8, poz. 144). Przy ocenie winy strony lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej należy brać pod uwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 października 1998 r., II CKN 8/98, LEX nr 50679).
Dokonując oceny wniosku złożonego w niniejszej sprawie, tut. Sąd uznał, że zasługuje on na uwzględnienie a okoliczności wskazane przez skarżącą uprawdopodobniają, że po jej stronie brak jest winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Skarżąca jest osobą starszą, schorowaną a nadto, jak wynika z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego, mieszkającą i gospodarującą samotnie.
W ocenie Sądu, okoliczności faktyczne podane w przedmiotowym wniosku - choroba, wysoka temperatura, fakt samotnego zamieszkiwania - świadczą o braku winy A. M. w uchybieniu terminu do złożenia zażalenia. Uprawdopodobniła ona, że przyczyna niezachowania terminu była spowodowana przeszkodą od niej niezależną tj. złym stanem zdrowia, który uniemożliwił jej zachowanie terminu do złożenia środka odwoławczego.
Z tych przyczyn Sąd, działając na podstawie art. 86 § 1 i art. 87 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia i przywrócił termin do wniesienia zażalenia.