Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2016 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat E. M. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - postanawia - odmówić przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2016 r. Wojewódzki sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Na skutek wniosku M. M., postanowieniem referendarza sądowego z dnia 17 lutego 2016 r., ustanowiono dla niego adwokata. W piśmie z dnia 2 marca 2016 r. Okręgowa Rada Adwokacka w [...] wyznaczyła w charakterze pełnomocnika strony adwokat E. M., której wskazane pismo doręczone zostało w dniu 7 marca 2016 r.
W dniu 24 marca 2016 r. wymieniona adwokat złożyła w tut. Sądzie pismo, w którym zwróciła się o zasądzenie kosztów udzielonej stronie z urzędu pomocy prawnej. W związku z powyższym Sąd skierował do wymienionej pismo, w którym zwrócił uwagę na brzmienie art. 177 § 3 - 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a." i wskazał na przedwczesność złożonego wniosku.
W dniu 7 kwietnia 2016 r. adwokat E. M. nadała w urzędzie pocztowym adresowane do tut. Sądu pismo zatytułowane "Opinia w przedmiocie podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej". Wskazała w nim na brak zachodzenia takich podstaw w niniejszej sprawie. Z kolei w dniu 5 maja 2016 r. wymieniona pełnomocnik wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów udzielonej stronie z urzędu pomocy prawnej. Oświadczyła jednocześnie, że nie zostały one pokryte w całości ani też w części.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
Stosownie do art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów. Obecnie kwestie te reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1801). Wedle jego § 1, określa ono szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, sposób określania tych kosztów oraz wydatków stanowiących podstawę ich ustalania oraz maksymalną wysokość opłat za udzieloną pomoc. W orzecznictwie sądowym na gruncie poprzednio obowiązującego w tym zakresie aktu, a to rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.) nie budziło wątpliwości, że nie każdy wniosek pełnomocnika o przyznanie mu wynagrodzenia podlega uwzględnieniu. Wskazywano w nim, że pełnomocnik ustanowiony w ramach przyznanego stronie prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie jedynie w związku z faktycznym (rzeczywistym) udzieleniem jej pomocy prawnej. Ponadto podnoszono, że pełnomocnik procesowy odpowiada zarówno za treść, jak i formę składanych pism procesowych oraz podejmowanych w toku postępowaniu na rzecz strony, którą reprezentuje, czynności. Tylko więc pomoc prawna udzielona z zachowaniem wymogów przewidzianych przez prawo np. w zakresie kwestii formalnych może być uznana za profesjonalną, a tym samym uzasadniającą jej opłacenie ze środków publicznych [por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 22.12.2004 r. OZ 720/04, postanowienie NSA z 16.06.2010 r. II FZ 143/10, publ: http://orzeczenia.nsa.gov.pl]. Złożony zatem przez pełnomocnika wniosek podlega ocenie w aspekcie jakości usług, które zostały wyświadczone w ramach pomocy prawnej dla strony. Jeśli pomoc świadczona była sprzecznie z wymogami profesjonalizmu, to nie można uznać, by przybrała ona dla strony rzeczywisty wymiar, a zatem by podlegała opłaceniu ze środków Skarbu Państwa.