Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2014 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. R. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego J.R. na decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w [..] z dnia [..] listopada 2013 r. nr [..] w przedmiocie przyznania stypendium szkolnego - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę.
W dniu 9 stycznia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej: WSA w Rzeszowie) wpłynęła skarga małoletniej M.R. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego - matkę J.R. "na decyzję SKO w [.] z dnia [.] grudnia 2013 r. w sprawie odwołania od decyzji MOPS w [.]".
Na podstawie nadesłanych akt administracyjnych ustalono, że decyzją z dnia [.] listopada 2013 r. nr [.], Zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w [.] (dalej: ZD MOPS w [.]) przyznał stypendium szkolne M.R. na okres od dnia 1 września 2013 r. do dnia 31 października 2013 r. Za pismem z dnia [.] grudnia 2013 r. nr [.], organ I instancji przekazał odwołanie strony od w/w rozstrzygnięcia Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [.] (dalej: SKO w [.] lub Kolegium), które po jego rozpatrzeniu decyzją z dnia [.] stycznia 2014 r. nr [.], uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
Zarządzeniem z dnia 3 marca 2014 r. wezwano stronę skarżącą do sprecyzowania przedmiotu skargi. Pismem z dnia 5 marca 2014 r. J.R. wyjaśniła, że przedmiotem skargi była decyzja ZD MOPS w [.]. Zaznaczyła, że skarga jest bezpodstawna bowiem decyzja organu odwoławczego jest dla niej pozytywna i jest z niej zadowolona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;
Skarga podlega odrzuceniu.
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania sprawy Sąd w pierwszej kolejności obowiązany jest ocenić dopuszczalność skargi, ponieważ zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej: P.p.s.a.), skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu. Stosownie do art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Należy przez to rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Pominięcie opisanej procedury czyni rozpatrywaną skargę niedopuszczalną i wymaga jej odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi uczyniono decyzję organu I instancji, przed powzięciem przez stronę wiedzy o wydanym rozstrzygnięciu organu odwoławczego. Jak bowiem wynika z akt sprawy, decyzja SKO w [.] z dnia [.] stycznia 2014 r. została doręczona stronie skarżącej w dniu 13 stycznia 2014 r., zaś skarga datowana na 9 stycznia 2014 r. wpłynęła do SKO w [.] w dniu 13 stycznia 2014 r. W tych okolicznościach zaskarżenie decyzji organu I instancji przesądza o niedopuszczalności skargi i obliguje Sąd do jej odrzucenia w myśl przepisu art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. 2013 r., poz. 267 z późn. zm., dalej: K.p.a.), postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne. Od wydanej decyzji stronie przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia albo wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 127 § 1 i § 3 K.p.a.). Pouczenie o przysługującym stronie prawie do wniesienia odwołania do SKO w [.] zawarto w zaskarżonym rozstrzygnięciu i jak wynika z akt sprawy strona skutecznie z prawa tego skorzystała. Stwierdzić jednak należy, że dopiero po rozpatrzeniu sprawy przez organ odwoławczy, tj. SKO w [.], oraz skutecznym doręczeniu jej rozstrzygnięcia tego organu, możliwe było wniesienie skargi na decyzję Kolegium. Rozstrzygnięcie organu odwoławczego jest bowiem ostateczne (art. 16 § 1 K.p.a.), i oznacza wyczerpanie środków zaskarżenia, przez co umożliwia skuteczne wniesienie skargi.
Wobec powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.