Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji nakładającej obowiązek zwrotu niewyegzekwowanych świadczeń w związku z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania decyzji Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] marca 2011 r. nr [...].
Decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r., Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2014 r. Nr [...], którą stwierdzono nieważność decyzji Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] marca 2011 r. nr [....] w części nakładającej obowiązek zwrotu, otrzymywanych przez uprawnionego D. N., w okresie świadczeniowym trwającym od 1.10.2009 r. do 30.09.2010 r., należności głównej wraz z odsetkami od tej kwoty, w wysokości niewyegzekwowanych świadczeń od A. N.
Z tą decyzją nie zgodził się A. N., który zaskarżył ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Poza zarzutami odnoszącymi się do kwestionowanej decyzji skarżący zawnioskował o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] marca 2011 r. nr [...]. Uzasadniając wniosek podał, że wobec niego prowadzona jest egzekucja należności z tytułu świadczeń alimentacyjnych objętych decyzją, co do której toczyło się postępowanie dotyczące stwierdzenia nieważności. Wobec braku wstrzymania zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania szkody w majątku skarżącego oraz trudnych do odwrócenia skutków, co powoduje że wniosek o wstrzymanie jest zasadny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej jako "P.p.s.a.") sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Kwestia wstrzymania wykonania decyzji stwierdzających nieważność decyzji wywołuje liczne kontrowersje w orzecznictwie i piśmiennictwie. Skład orzekający w niniejszym postępowaniu nie podziela poglądu zgodnie z którym decyzja wydana w trybie nadzwyczajnym i stwierdzająca nieważność decyzji co do zasady nie jest aktem nadającym się do wykonania. Powoduje bowiem skutek prawny i to daleko idący, w postaci wyeliminowania z obrotu prawnego (z mocą ex tunc) innej decyzji administracyjnej, która może przyznawać określone uprawnienia bądź obowiązki danemu podmiotowi. Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Z konstrukcji normy wyrażonej w art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika, że to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. W doktrynie i judykaturze ugruntowany jest pogląd, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienia NSA z dnia
16.04.2004 r., sygn. akt OZ 22/04; z dnia 30.04.2004 r., sygn. akt OZ 30/04; z dnia 22.12.2004 r. sygn. akt OZ 871/04; z dnia 1.06.2004 r., sygn. akt OZ 105/04; z dnia 20.07.2004 r., sygn. akt OZ 214/04 - niepubl., B. Dauter [w] B.Dauter, B.Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s.168). Przy czym nie jest rolą sądu poszukiwanie okoliczności uzasadniających pozytywne rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest także wystarczający sam wniosek strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Twierdzenia te powinny być natomiast poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej (por. J. P. Tarno, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 188, postanowienie NSA z dnia 11.12.2008 r. sygn. akt I FZ 393/08 oraz postanowienie NSA z 30.11.2004 r., GZ 120/04, niepubl.).