Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie Przewodniczący sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 13.05.2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. D., o wstrzymanie wykonania decyzji [...] Kuratora Oświaty, z dnia [...].01.2010 r. znak [...], wydaną w przedmiocie uchylenia w trybie wznowienia postępowania decyzji Starosty [...] z [...].11.2009 r. w sprawie nadania uprawnień szkoły publicznej Uzupełniającemu Liceum Ogólnokształcącemu dla Dorosłych w R., -postanawia- odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Skargą z 3.02.2010 r. J. D. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej zwany WSA), decyzję [...] Kuratora Oświaty (dalej zwany Kuratorem) z [...].01.2010 r. znak [...] o uchyleniu decyzji Starosty [...] z [...].11.2009 r. nr [...], o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji Starosty z [...].12.2008 r. nr [...] w sprawie nadania uprawnień szkoły publicznej Uzupełniającemu Liceum Ogólnokształcącemu dla Dorosłych w R. w całości. Zaskarżoną decyzją Kurator nadał uprawnienia szkoły publicznej Uzupełniającemu Liceum Ogólnokształcącemu dla Dorosłych w R. z dniem rozpoczęcia działalności, tj. od dnia [...].09.2008 r. oraz uchylił decyzję Starosty z [...].12.2009 r. nr [...].
W treści opisanej powyżej skargi, J. D. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Kuratora z [...].01.2010 r. znak [...]. Żądanie wstrzymania wykonania aktu administracyjnego uzasadniono niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje :
Na gruncie obowiązujących przepisów postępowania sądowo-administracyjnego, skarga do sądu administracyjnego, nie powoduje co do zasady wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Taki wniosek wypływa bezpośrednio z redakcji art. 61 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270; zwana dalej P.p.s.a.), zgodnie z którym wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Brak cechy suspensywności skargi do sądu administracyjnego nie jest jednak zasadą bezwzględną. Jak bowiem wynika z treści przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Możliwość wstrzymania wykonania nie dotyczy przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie. W podobny sposób przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego do sądu aktu regulował nieobowiązujący od 1 stycznia 2004 r., art. 40 ustawy z 11.05.1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. nr 74, poz. 368 z późn. zm.).
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja Kuratora wydana w oparciu o art. 151 § 1 pkt 2 ustawy z 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.).
W treści uzasadnienia skargi, strona skarżąca nie podała jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby sugerować, że wykonanie decyzji Kuratora spowoduje powstanie znacznej szkody lub spowoduje skutki trudne do odwrócenia. Objęta skargą argumentacja strony podważa legalność zaskarżonego rozstrzygnięcia Kuratora. J. D. ograniczyła swój wniosek do przytoczenia treści art. 61 § 3 p.p.s.a. Rozpoznawanie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może odbywać się na gruncie przesłanek mogących zaważyć o skasowaniu stanowiącego przedmiot skargi aktu. Jedynym miernikiem decyzji sądu o wstrzymaniu wykonania może być niebezpieczeństwo powstania znacznej szkody lub spowodowania skutków trudnych do odwrócenia dla wnoszącego skargę (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Wykazanie prawdopodobieństwa zaistnienia tych okoliczności w całości obciąża stronę skarżącą, co wyklucza ewentualność czynienia przez sąd samodzielnych poszukiwań argumentów przekonujących za wstrzymaniem wykonania. Za tym podejściem przemawia kontradyktoryjność postępowania sądowoadministracyjnego, jak również zasada trwałości aktów organów administracji publicznej. Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 1.10.2009 r., sygn. I FSK 1312/08, stwierdził, iż uprawnienie do uzyskania ochrony tymczasowej wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku, poprzez poparcie go stosownymi twierdzeniami i dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji (LexPolonica nr 2134927). Dlatego też, nie można stwierdzić, że strona wykazała konieczność przyznania jej ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji Kuratora Oświaty.
Wobec braku spełnienia przesłanek niezbędnych do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, należało orzec jak w sentencji niniejszego postanowienia w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a.