Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] lipca 2005 r., Nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na zbycie w trybie bezprzetargowym działki gruntowej -postanawia- odrzucić skargę.
W dniu [...] lipca Rada Gminy [...] podjęła uchwałę w przedmiocie wyrażenia zgody na zbycie w drodze bezprzetargowej nieruchomości oznaczonej nr ewid. 2342/2 na rzecz właściciela działki nr 883/5.
W dniu 24 października 2005 r. do Wojewody [...] wpłynęło pismo A. S., w którym zwróciła się "o pomoc w kwestii krzywdzącej dla niej sprzedaży w trybie bezprzetargowym" działki, która do tej pory służyła jej do dojazdu do posesji.
Uznając się niewłaściwym do rozpoznania powyższego pisma Wojewoda [...] przekazał je w dniu 30 października 2005 r. Radzie Gminy [...].
Rada Gminy [...] nie podzielając twierdzeń skarżącej w dniu 23 listopada 2005 r. podjęła uchwałę o uznaniu skargi za nieuzasadnioną, podtrzymując swoje wcześniejsze stanowisko wywiedzione w uchwale z dnia [...] lipca 2005 r.
W dniu 1 lutego 2006 r. do tutejszego Sądu wpłynęła za pośrednictwem Urzędu Gminy [...] skarga A. S. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] lipca 2005 r., Nr [...]. Skarżąca wnosząc o uchylenie wyżej wymienionej uchwały zarzuciła jej sprzeczność z przepisami art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. W uzasadnieniu skargi podniosła również, że Rada Gminy naruszyła podstawowe zasady działania organów administracji dotyczące załatwiania spraw bez zbędnej zwłoki i informowania stron o podjętych w sprawie czynnościach. Podała również, że sprzedaż spornej działki na rzecz właściciela działki o nr ewid. 883/5 spowoduje utratę przez nią dogodnego dojazdu do posesji i zmusi do poniesienia dodatkowych kosztów związanych z koniecznością zmiany usytuowania garażu.
W odpowiedzi na powyższą skargę Gmina [...] wniosła o jej odrzucenie podnosząc, iż nie zostały wyczerpane środki zaskarżenia z art. 101 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym wymagające dla skutecznego wniesienia skargi uprzedniego skierowania do organu wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Ponadto organ podniósł, iż skarżąca nie ma interesu prawnego we wniesieniu powyższej skargi gdyż nie przysługuje jej względem Gminy [...] żadne roszczenie o zbycie na jej rzecz spornej działki, która nie jest drogą publiczną, zaś Gmina nie jest zainteresowana w utrzymywaniu jej w swoim posiadaniu w sytuacji, gdy korzystają z niej wyłącznie właściciele dwóch przyległych nieruchomości, posiadających odpowiedni dostęp do dróg publicznych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Warunkiem skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest zgodnie z art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. 153 poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a. wyczerpanie środków zaskarżenia. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziane w ustawie. W przypadku uchwał lub zarządzeń podjętych przez organy gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej konieczne jest wcześniejsze wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Zgodnie bowiem z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. 142, poz. 1591 z 2001 r. ) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa - zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.