Dnia 12 kwietnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2012 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku H. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia opłaty rocznej z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolnej - postanawia- odmówić przywrócenia terminu.
H. M. w dniu 13 lutego 2012 r., złożył do SKO wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję oznaczoną w sentencji niniejszego postanowienia. W uzasadnieniu wniosku podniósł, że przyczyną opóźnienia było błędne obliczenie terminu do wniesienia skargi wynikające ze względów zdrowotnych. Skarżący nadmienił, że przez ostatnie miesiące źle się czuje, ma zawroty głowy, szumy w uszach i pozostaje pod stałą opieką lekarską.
W dalszej kolejności, odpowiadając na wezwanie tut. Sądu, skarżący w dniu 22 marca 2012 r. złożył pismo, w którym nie określił kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu a jedynie przedstawił swoje przypuszczenia co do możliwych dat doręczenia mu zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu swego pisma skarżący wskazał ponownie, że niedotrzymanie terminu do wniesienia skargi wynikało ze względów zdrowotnych ponieważ przez ostatnie miesiące bardzo źle się czuł, miał zawroty głowy oraz problemy z pamięcią i w związku z tym leczył się u kilku lekarzy specjalistów. Do wniosku dołączono kserokopię zaświadczenia lekarskiego z dnia 8 lutego 2012 r. oraz skierowania do poradni specjalistycznej. W dniu 22 marca 2012 r. została także złożona skarga na decyzję opisaną w sentencji niniejszego postanowienia.
Postanowieniem z dnia 29 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 313/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej WSA) w Rzeszowie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do niesienia skargi z uwagi na jego niedopuszczalność, gdyż został on złożony przed upływem terminu do wniesienia skargi.
W piśmie z dnia 6 kwietnia 2012 r. H. M. złożył kolejny wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Skarżący wskazał, że poprzedni wniosek o przywrócenie terminu złożył osobiście w siedzibie SKO, jednak nie sprawdził czy upłynął już termin do wniesienia skargi. Ponadto skarżący podniósł, że kierując się informacjami zasięgniętymi w siedzibie organu czekał na doręczenie mu decyzji o przywróceniu terminu. Po jej otrzymaniu zamierzał złożyć skargę do WSA w Rzeszowie za pośrednictwem SKO.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. poz. 270 z 2012 r. t.j.), określanej dalej jako P.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po terminie jest bezskuteczna. Uchybienie terminu, bez względu na wielkość opóźnienia Sąd jest obowiązany brać pod uwagę z urzędu. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu ( art. 86 § 1 P.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie ( art. 87 § 1, 2 i 4 P.p.s.a.).
Główną przesłanką uwzględnienia wniosku jest brak winy w uchybieniu terminu. O braku winy można mówić wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy podjęciu największego wysiłku ( por. postanowienie NSA z dnia 02.10.2002 r., V SA 793/02, M. Pr. 2002, nr 23, poz. 1059). Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zwykło zaliczać się okoliczności takie jak powódź, pożar, nagła choroba strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, uniemożliwiająca wyręczenie się inną osobą. W przypadku choroby przyjmuje się, że chodzi o taką, która rzeczywiście uniemożliwia stronie zachowanie terminu procesowego wobec jej nagłego charakteru oraz niemożliwości wyręczenia się inną osobą ( zob. postanowienie WSA w Szczecinie z dnia 20 kwietnia 2006 r., I SA/Sz 169/06).