Dnia 9 kwietnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku G.B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] wydanej w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W dniu 19 marca 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga G.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] wydaną w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy. Skarżący wskazał, że nadal jest osobą bezrobotną, współpracuje z "Urzędem Alimentacyjnym" i od stycznia płaci 50 % składki alimentacyjnej, a ponadto wpłacił połowę zadłużenia alimentacyjnego (965 zł). Pozostaje mu do spłaty zadłużenie za 3 miesiące, tj. 1. 500 zł. Po rozłożeniu na raty, a może częściowym umorzeniu, przestanie być dłużnikiem alimentacyjnym. W związku w z powyższym zwrócił się o czasowe wstrzymanie wykonania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Po myśli art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. zawiera zamknięty katalog przesłanek pozytywnych warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podstawową przesłanką zastosowania instytucji ochrony tymczasowej jest zatem istniejące realnie niebezpieczeństwo zaistnienia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego z uwagi na utratę przedmiotu świadczenia, który w skutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub poniesie on straty na życiu lub zdrowiu (zob. postanowienia NSA: z dnia 25 października 2005r., I OZ 1074/05; z dnia 20 grudnia 2004r., GZ 138/04; z dnia 3 lipca 2012r., II OSK 1438/12). Omawiana instytucja ma więc na celu ochronę strony przed wystąpieniem nieodwracalnych skutków lub znacznej szkody przed zbadaniem przez sąd administracyjny legalności zaskarżonego aktu lub czynności.
Z art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika, że wystąpienie z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu wiąże się z obowiązkiem takiego jego sformułowania, by powołane w nim okoliczności wskazywały na spełnienie przynajmniej jednej z dwóch przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 P.p.s.a., tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W orzecznictwie i literaturze konsekwentnie podkreśla się, że uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) pozwalających wywieść, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczający sam wywód strony. Obowiązkiem strony jest więc poparcie wniosku twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami.
Zdaniem Sądu skarżący nie przedstawił żadnych argumentów uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie wykazał bowiem, że wykonanie decyzji stwarza realne niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania po jego stronie trudnych do odwrócenia skutków. W szczególności nie uzasadniają wstrzymania wykonania decyzji okoliczności przedstawione przez skarżącego związane ze spłatą należności alimentacyjnych. Okoliczności te mogą co najwyżej stanowić przesłankę do wydania decyzji o uchyleniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy po spełnieniu warunków wskazanych w art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jednolity Dz.U.2012.1228). Decyzja o skorzystaniu z możliwości ubiegania się o udzielenie ochrony tymczasowej, jaką stanowi wstrzymanie wykonania decyzji należy do strony, a jej podjęcie wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek (por. postanowienie NSA z dnia 8 stycznia 2014r., I OZ 1215/13).
Wobec powyższego Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.