Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku B. Z. i W. Z. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi B. Z., W. Z., D. R. i P. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] grudnia 2014r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania - postanawia - I. odmówić przywrócenia skarżącym B. Z. i W. Z. terminu do uiszczenia wpisu od skargi, II. zwrócić skarżącym B. Z. i W. Z. solidarnie kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem uiszczonego wpisu od odrzuconej skargi.
B. Z., W. Z., D. R. i P. R. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wspólną skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Wójta Gminy [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...] o odmowie wznowienia postępowania dotyczącego ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w postaci budowy gazociągu wysokiego ciśnienia.
Z uwagi na nieuiszczenie przez B. Z. i W. Z. wpisu od skargi złożona przez nich skarga została odrzucona postanowieniem tut. Sądu z dnia 25 maja 2015 r.
W dniu 5 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. Sądu wniosek B. Z. i W. Z. o przywrócenie terminu do opłacenia skargi. W jego uzasadnieniu wnioskodawcy podnieśli, że uiścili wpis od skargi wraz z pozostałymi skarżącymi tj. D. R. i P. R., będąc przekonani, że umieszczona w wezwaniu wzmianka o solidarności dotyczy wszystkich składających skargę. Na "blankiecie pocztowym" wpisali zaś tylko jedną osobę (tzn. P. R.) z uwagi na brak wystarczającej ilości miejsca do podania nazwisk wszystkich skarżących. Podkreślili, że ich działanie nie wynikało z zaniedbania bądź też działania w złej wierze. Równocześnie ze złożeniem przedmiotowego wniosku B. Z. i W. Z. uiścili kwotę 200 zł tytułem wpisu od skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przesądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", czynność w postępowaniu sądowym podjęta po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeśli jednak strona nie dokonała jej bez swojej winy sąd, na jej wniosek, postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 P.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu należy wnieść do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). Pismo takie winno zawierać uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.).
Uwzględniwszy, że wniosek B. Z. i W. Z. złożony został w szóstym dniu od daty otrzymania przez wymienionych odpisu postanowienia o odrzuceniu skargi ze względu na jej nieopłacenie uznano, że zachowany został siedmiodniowy termin, o którym mowa w powołanym wyżej art. 87 § 1 P.p.s.a.
Przystępując więc do merytorycznej oceny tego wniosku należy wskazać, że instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma wyjątkowy charakter. Dlatego też celem uwzględnienia tego rodzaju żądania strona powinna przedstawić okoliczności, które wskazują na brak jej winy w niedochowaniu określonego terminu. Przyjmuje się, że niezawinienie należy oceniać z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik szczególnej staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy wzięciu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu jako odstępstwo od zasady wyrażonej w cytowanym wyżej art. 85 P.p.s.a. może mieć miejsce tylko wówczas, gdy uchybienie terminowi nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć przy użyciu sił i środków normalnie dostępnych, nie ryzykując zdrowiem lub życiem własnym bądź innych osób lub nie narażając siebie bądź innych na poważne straty majątkowe (tak np. Komentarz do art. 87 P.p.s.a. H. Knysiak-Molczyk, Lex Polonica Perfecta). Przy tak rozumianym braku winy strony, tylko rzeczywiście wyjątkowe sytuacje mogą usprawiedliwiać fakt niedochowania terminu do dokonania określonej czynności procesowej. Na gruncie niniejszej sprawy o tego rodzaju okolicznościach nie może być mowy. Argumentując swoje żądanie składający je podnieśli, że byli przekonani, iż wzmianka odnośnie do solidarnego uiszczenia wpisu dotyczy wszystkich składających skargę w niniejszej sprawie tzn. nie tylko ich, ale także D. R. oraz P. R. W aktach sprawy znajdują się jednakże dwa zarządzenia dotyczące uzupełnienia braków fiskalnych skargi. Jedno z nich skierowane jest do B. Z. i W. Z., natomiast drugie do D. R. i P. R. W każdym z nich mowa jest o solidarnym uiszczeniu wpisu od skargi, co oznacza, że uiszczenie tej opłaty przez któregokolwiek ze skarżących zwalnia pozostałe osoby z obowiązku jego uiszczenia. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że jedno zarządzenie w przedmiocie solidarnego uiszczenia wpisu od skargi skierowane zostało do wnioskodawców, natomiast drugie do pozostałych skarżących. Oznacza to, że solidarność dotyczyła wyłącznie podmiotów wymienionych wprost w każdym z tych zarządzeń. Tym samym B. Z. i W. Z. zobowiązania byli do wspólnego uiszczenia kwoty 200 zł tytułem wpisu od ich skargi i takie samo zobowiązanie ciążyło na D. R. i P. R.
Dlatego też błędne odczytanie przez wnioskodawców skierowanego do nich zarządzenia wzywającego do opłacenia skargi należy ocenić jako niedbalstwo stron. Wyjaśnienie wszelkich wątpliwości mogło bowiem nastąpić w prosty sposób tj. przy pomocy prawnika bądź poprzez skontaktowanie się z sekretariatem sądowym.
Mając powyższe na uwadze odmówiono uwzględnienia wniosku B. Z. i W. Z. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi na wymienione na wstępie postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2014 r. O powyższym orzeczono na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a.
Zwrot skarżącym uiszczonego wpisu od skargi znajduje oparcie w art. 232 § 1 pkt 1, § 2 P.p.s.a.