Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia K. C. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Rz 459/13 w przedmiocie odrzucenia sprzeciwu M. C. w sprawie ze skargi W. N. na postanowienie Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...] lutego 2013 r. Nr [...], [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania - postanawia - odrzucić zażalenie K. C.
Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 459/13 WSA w Rzeszowie odrzucił sprzeciw M. C.
Odpis powyższego orzeczenia wraz z pismem z dnia 14 stycznia 2016 r., w którym zawarte zostało pouczenie o przysługującym środku zaskarżenia oraz o terminie i sposobie jego wniesienia, został doręczony M. C. w dniu 1 lutego 2016 r. (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru - tom III, k. 431 akt sądowych).
W dniu 8 lutego 2016 r. (data nadania w placówce pocztowej operatora wyznaczonego) M. C. i K. C. złożyli zażalenie na powyższe postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie zaznaczyć należy, że obecnie nie ma wątpliwości, że na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego wydane na podstawie art. 259 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - określanej dalej jako "P.p.s.a."), o odrzuceniu sprzeciwu wniesionego od postanowienia referendarza sądowego w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy przysługuje zażalenie (por. uchwała składu 7 sędziów NSA z 30 listopada 2009 r., I GPS 1/09, publ. ONSAiWSA z 2010 r., nr 2, poz. 17).
Nie ma także wątpliwości, że stosownie do brzmienia art. 252 § 3 P.p.s.a.
(w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2015 r., poz. 658), na postanowienie o przyznaniu, cofnięciu, odmowie przyznania prawa pomocy albo umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy doręcza się stronie, która złożyła wniosek. Środek zaskarżenia przysługuje wyłącznie wnioskodawcy.
W kwestionowanym aktualnie przez K. C. postanowieniu z dnia [...] stycznia 2016 r. odrzucającym sprzeciw M. C. wyraźnie wskazano, że stroną postępowania w sprawie o przyznanie prawa pomocy jest tylko ta strona, która wystąpiła z wnioskiem o przyznanie tego prawa, zaś pozostałe strony postępowania sądowoadministracyjnego nie mają legitymacji skargowej w toczącym się postępowaniu ubocznym dotyczącym wniosku o prawo pomocy. Powyższe oznaczało, że prawo do złożenia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 3 grudnia 2015 r., którym odmówiono K. C. przyznania prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, przysługiwało wyłącznie wnioskodawcy, tj. K. C. Z tych też powodów sprzeciw M. C. jako niedopuszczalny został odrzucony.
W okolicznościach rozpoznawanej sprawy zaskarżone przez K. C. orzeczenie z dnia 12 stycznia 2016 r. o odrzuceniu sprzeciwu doręczone zostało wyłącznie M. C., z pouczeniem o przysługującym jej środku zaskarżenia, tj. o możliwości wniesienia zażalenia. Wyżej wymieniona skorzystała z tego prawa i w dniu 8 lutego złożyła zażalenie.
Podkreślić należy, że skoro tylko i wyłącznie uprawnioną do złożenia zażalenia była M. C., to wniesienie przez K. C. zażalenia na postanowienie WSA w Rzeszowie z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Rz 459/13 odrzucające sprzeciw M. C., jawi się jako niedopuszczalne i podlegać musi odrzuceniu.
W cyt. wyżej uchwale z 30 listopada 2009 r., I GPS 1/09 NSA wskazał, że art. 227 § 1 P.p.s.a., zgodnie z którym zażalenie przysługuje na zarządzenie przewodniczącego oraz postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie kosztów sądowych, jeżeli strona nie składa środka odwoławczego co do istoty sprawy, jest na tyle pojemny, że obejmuje swą hipotezą postanowienia i zarządzenia wydawane w ramach materii dotyczącej kosztów sądowych, a więc także dotyczy dopuszczalności zażalenia na postanowienie sądu w przedmiocie odrzucenia sprzeciwu od postanowienia referendarza.
Uznając zatem, że zażalenie złożone przez K. C. jest niedopuszczalne Sąd na podstawie art. 227 § 1 P.p.s.a. oraz art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
Ubocznie Sąd zaznacza, że zażalenie M. C. na postanowienie z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Rz 459/13 podlegać będzie rozpoznaniu.