Dnia 8 kwietnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2009 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku T. W. reprezentowanej przez adwokata B. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 grudnia 2008 roku, sygn. akt II SA/Rz 469/08 oddalającego skargę T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2008 roku, nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zasiłku pielęgnacyjnego oraz odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego - postanawia - odmówić przywrócenia terminu.
Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2008 roku, sygn. akt II SA/Rz 469/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2008 roku, nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zasiłku pielęgnacyjnego oraz odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego. Na wniosek skarżącego odpis wyroku z uzasadnieniem oraz pouczeniem o sposobie i trybie jego zaskarżenia doręczono mu w dniu 17 grudnia 2008 roku.
Wcześniej, bo w dniu 11 grudnia 2008 roku skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy obejmującego ustanowienie adwokata z urzędu. Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2008 roku referendarz sądowy uwzględnił wniosek i przyznał T. W. adwokata z urzędu. Zarządzeniem z dnia 30 grudnia 2008 roku sąd przesłał ww. postanowienie Okręgowej Radzie Adwokackiej w Rzeszowie. Pismem z dnia 14 stycznia 2009 roku Rada wyznaczyła na pełnomocnika T. W. adwokata B. K. Pismo Rady zawierające informacje w tym przedmiocie doręczono skarżącemu w dniu 22 stycznia 2009 roku. Również w dniu 22 stycznia 2009 roku pismo z informacją o konieczności udzielenia pełnomocnictwa oraz nawiązania kontaktu celem podjęcia dalszych czynności w sprawie, wysłał do skarżącego wyznaczony adwokat - B. K. - k. 54 i 55 akt sądowych. Skarżący stawił się w kancelarii i udzielił pełnomocnictwa w dniu 18 lutego 2009 roku. W dniu 19 lutego 2009 roku adw. B. K. udzielił pełnomocnictwa substytucyjnego radcy prawnemu I. S.. W dniu 24 lutego 2009 roku pełnomocnik skarżącego wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Wraz z wnioskiem złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oraz wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej według normy przepisanych. Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej podano, iż jego niezachowanie - termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał z końcem dnia 16 stycznia 2009 roku - było następstwem procesu ustanowienia oraz wyznaczenia pełnomocnika z urzędu oraz opóźnienia skarżącego w udzieleniu pełnomocnictwa. Postanowieniem z dnia 9 marca 2009 roku referendarz sądowy przyznał pełnomocnikowi skarżącego wynagrodzenie tytułem kosztów udzielonej i niepłaconej pomocy prawnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) powoływanej dalej jako P.p.s.a., Sąd na wniosek strony postanowi o przywróceniu terminu w sytuacji gdy nie dokonanie przez stronę czynności w terminie nastąpiło z przyczyn niezawinionych. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w sytuacji, gdy strona w sposób przekonywujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy.
Analizując okoliczności niniejszej sprawy przez pryzmat podanych powyżej wymagań sąd stwierdza, iż wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd przyznaje, że proces związany z ustanowieniem adwokata z urzędu zabrał więcej czasu niż termin do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 4 grudnia 2008 roku, niemniej okres, przez jaki skarżący zwlekał z udzieleniem pełnomocnictwa - od dnia 22 stycznia do 18 lutego 2009 roku - nie znajduje usprawiedliwienia w świetle podanych we wniosku okoliczności. Wskazując fakty mające uzasadniać przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w ogóle nie odniesiono się do wyżej podanego przedziału czasu, a tym samym nie uprawdopodobniono, iż brak działania skarżącego w okresie mu odpowiadającym, wynikał z okoliczności przez niego niezawinionych. Wprost natomiast przyznano, iż spóźnione działanie pełnomocnika było następstwem - między innymi - opóźnienia w udzieleniu pełnomocnictwa przez mocodawcę.
Dla zasadności wniosku konieczne było uprawdopodobnienie, iż przez okres od dnia następnego po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej - tj. od dnia 17 stycznia 2009 roku - do dnia 17 lutego 2009 roku, a więc na 7 dni przez złożeniem wniosku o przywrócenie terminu, nieprzerwanie zachodziły niezawinione przez skarżącego okoliczności wyłączające możliwość wniesienia tego środka prawnego. Ponieważ w odniesieniu do okresu od dnia 22 stycznia do dnia 17 lutego 2009 roku wymogu tego nie spełniono, wniosek nie mógł zostać uwzględniony.
Z tych przyczyn Sąd w oparciu o art. 86 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.