Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. M. S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi I. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] kwietnia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie zgody na ekshumację zwłok postanawia przyznać adw. M. S. kwotę 147,60 zł. (sto czterdzieści siedem złotych 60/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, na które składa się należna tytułem wynagrodzenia opłata w wysokości 120 zł. i naliczone od niej 23 % podatku od towarów i usług, tj. 27,60 zł.
Postanowieniem z dnia 6 lipca 2011 r. sygn. akt j.w. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę I. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] kwietnia 2011 r. Nr [...]. W wyniku zainicjowanego przez nią następnie złożonym wnioskiem PPF postępowania o przyznanie prawa pomocy, na mocy postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 października 2011 r. II OZ 934/11 została zwolniona od kosztów sądowych i ustanowiono dla niej adwokata.
Wyznaczony dla niej przez Okręgową Radę Adwokacką w R. adw. M. S.
w zażaleniu na postanowienie WSA w Rzeszowie z dnia 20 grudnia 2011 r.
o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi zwrócił się o przyznanie kosztów udzielonej jej z urzędu pomocy prawnej oświadczając, że koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.
Rozpoznając opisany powyżej wniosek stwierdzono, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W przypadku adwokatów zasady te reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.), które w § 19 (rozdział 6) stanowi, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych o których mowa w rozdziałach 3 - 5 (pkt 1) oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata (pkt 2).
Stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosiłaby
240 zł. W drugiej instancji, w postępowaniu zażaleniowym jest to 120 zł. (§ 18 ust. 1 pkt 2 lit. d w/w rozporządzenia).
Uwzględniając nakład pracy pełnomocnika związany z wcześniejszym zapoznaniem się z aktami sprawy oraz sporządzeniem zażalenia, przyznano tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną kwotę 120 zł. uznając, że jest ona adekwatna do wykonanych przez niego czynności (zażalenie to zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2012 r.
II OZ 80/12).
Na podstawie § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia opłata ta ulega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, tj. 23 %, co od w/w kwoty daje 27,60 zł.
Pełnomocnik skarżącej nie wykazał żadnych poniesionych przez siebie a związanych z udzieloną pomocą prawną wydatków.
W związku z powyższym na podstawie powołanych przepisów w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.