Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Ekiert po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. D. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...].04.2005 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej [...] Nr [...] z dnia [...].02.2005 r. w zakresie obejmującym regulacje zawarte w § 1 pkt 2 - p o s t a n a w i a - Odrzucić skargę.
Wymienionym w komparycji niniejszego postanowienia rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda [...] stwierdził nieważność § 1 pkt 2 uchwały Rady Miejskiej [...] Nr [...] z dnia [...].02.2005 r.
Rozstrzygnięcie to zaskarżył skargą skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie M. D., wnosząc o jego uchylenie bądź stwierdzenie jego bezskuteczności.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej odrzucenie, zarzucając brak po stronie skarżącego uprawnienia do zakwestionowania w drodze skargi przedmiotowego aktu w związku z regulacją zawartą w art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym [ t.jedn. Dz.UstNr. 142 poz. 1591 z 2001 r. z późn.zm. ].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Powołana wyżej ustawa o samorządzie gminnym stanowi lex specialis w odniesieniu do przepisów ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [ Dz.Ust. Nr 153 poz. 1270 z późn.zm. ], zwanej dalej w skrócie p.s.a. Oznacza to, że regulacja dotycząca uprawnienia do występowania ze skargą na akt administracyjny do Sądu Administracyjnego zawarta w niej, ustąpić musi zasadom określonym w ustawie o samorządzie gminnym, po myśli reguły wyrażonej w słowach " lex posterior generali non derogat legi speciali priori " zgodnie z którą późniejsze prawo nie eliminuje zastosowania prawa wcześniejszego, o ile to ostatnie stanowi przepisy specjalne. Tak również doktryna { vide : Tadeusz Woś, Hanna Krysiak - Malczyk, Marta Romańska -Postępowanie sądowo administracyjne - Warszawa 2004 r. str. 97 i 98 }.
Jeżeli zaś tak, to zgodzić wypadnie się z Wojewodą [...], iż M. D. jako osoba fizyczna nie jest uprawniony do występowania ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...]. W świetle bowiem zapisu zawartego w art. 98 ust. 3 powołanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym jedynie gmina lub związek międzygminny wystąpić z takim środkiem zaskarżenia na rozstrzygnięcie nadzorcze organu uprawnionego do jego podjęcia. Oznacza to, że wyłączona jest dopuszczalność wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze przez jakikolwiek inny podmiot, nawet wówczas gdy narusza ono jego interes prawny. Pogląd ten utrwalił się w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego { vide : orzeczenie z dnia 13.05.1992 r. sygn.akt SA/Wr 529/92 [ ONSA 1992/2/47 ].
Wobec zatem niedopuszczalności skargi, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 58 § 3 p.s.a., należało postanowić jak w sentencji.