Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Jerzy Solarski Sędziowie WSA Maciej Kobak WSA Paweł Zaborniak /spr./ Protokolant sekretarz sądowy Filip Róg po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 18 lipca 2017 r. wniosku M. M. o dopuszczeniu do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym w charakterze uczestnika w sprawie ze skargi S. S. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego -postanawia- odmówić dopuszczenia do udziału w postepowaniu sądowoadministracyjnym w charakterze uczestnika.
Przedmiotem skargi S.S. jest postanowienie [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w [...], dalej "WLW" z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...], [...] utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowy Lekarz Weterynarii w [...] z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...] zawieszające z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie zatwierdzenia zakładu zlokalizowanego w [...] 292 wszczęte na wniosek S.S. W postępowaniu administracyjnym M.M. występował w charakterze pełnomocnika S. S.
W dniu 14 lipca 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynął wniosek M.M., w którym zwrócił się o dopuszczenie go do udziału w postępowaniu przed WSA w Rzeszowie toczącym się na skutek skargi na opisane wyżej postanowienie. W uzasadnieniu wyjaśnił, że zajmował się tą sprawę "jeżeli chodzi o technologię" oraz ma największą o niej wiedzę jako pełnomocnik S.S. Ponadto wszystkie dokumenty w postępowaniu administracyjnym były kierowane przez organy do niego.
Wyrokiem z dnia 18 lipca 2017 r. wydanym na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę S.S. na opisane na wstępie postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Wniosek M.M. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika nie mógł zostać uwzględniony.
Zgodnie z treścią art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, zwanej dalej "P.p.s.a.") w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Osoba, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na prawach strony (art. 33 § 1 P.p.s.a.). Po myśli art. 33 § 1b P.p.s.a. jeżeli wynik postępowania sądowego nie dotyczy interesu prawnego m. in. osób, o których mowa w § 1 P.p.s.a., a żądają one dopuszczenia do udziału w postępowaniu, sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie. Na postanowienie przysługuje zażalenie. Stosownie do treści art. 33 § 2 P.p.s.a. udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności. Postanowienie sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie przysługuje zażalenie.
We wniosku wnioskodawca powinien wykazać, że spełnia przesłanki, o których mowa w art. 33 § 2 P.p.s.a., tzn. przedstawić dowody i argumenty, które przemawiają za tym, że wynik postępowania przed sądem administracyjnym będzie dotyczył jego interesu prawnego. Istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego - taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje. Stwierdzenie istnienia interesu prawnego sprowadza się zatem do ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu. W orzecznictwie przyjmuje się, że mieć interes prawny znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest stan, w którym osoba prawna lub fizyczna wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego (por.: postanowienie NSA z 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OZ 265/13, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).