Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Joanna Zdrzałka po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2017 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku FB o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - p o s t a n a w i a - odrzucić wniosek o przywrócenie terminu
Decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] października 2016 r. nr [...], wydaną w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w nadesłanych aktach administracyjnych wynika, że zaskarżona decyzja została doręczona FB w dniu 9 stycznia 2017 r.
W dniu 19 stycznia 2017 r. skarżący zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym. Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2017 r. II SO 1/17 Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie zwolnienia wnioskodawcy od kosztów sądowych i jednocześnie przyznał mu prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego.
W dniu 23 marca 2017 r. r.pr. PP, wyznaczony przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w [...] jako pełnomocnik skarżącego, nadał w placówce operatora pocztowego skierowany do Sądu za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wraz z wnioskiem wniósł skargę na opisaną w sentencji postanowienia decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
Uzasadniając zgłoszone żądanie pełnomocnik skarżącego podał, że pismo Dziekana Rady OIRP w [...] o wyznaczeniu go jako pełnomocnika skarżącego, zostało mu doręczone w dniu 17 lutego 2017 r., a zatem trzydziestodniowy termin do sporządzenia i wniesienia skargi upłynął z dniem 19 marca 2017 r., natomiast siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi - z dniem 26 marca 2017 r. W ocenie pełnomocnika skarżącego termin do dokonania czynności procesowej oraz termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności nie przenikają się, lecz następują kolejno po sobie, a zatem jego wniosek jako zasadny winien zostać uwzględniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego jako spóźniony podlega odrzuceniu.
Czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Stosownie jednak do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) - dalej: "Ppsa", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 Ppsa). Uchybienie ww. terminowi obliguje Sąd do odrzucenia wniosku jako niedopuszczalnego (art. 88 Ppsa).
Abstrahując od rozważań co do braku winy skarżącego w uchybieniu terminu do wniesienia skargi inicjującej postępowanie sądowoadministracyjne, która przepisami prawa nie została obwarowana przymusem radcowsko - adwokackim, w ocenie Sądu z przywołanych wyżej regulacji nie sposób wywieść, że w przypadku ustanowienia skarżącemu w ramach prawa pomocy zawodowego pełnomocnika przed wniesieniem skargi, skarżącemu (a w istocie działającemu jego imieniem pełnomocnikowi) przysługuje 30 dni na sporządzenie i wniesienie skargi, a następnie kolejne 7 dni na zwrócenie się z prośbą o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Taki sposób rozumienia ww. terminów zaprezentował pełnomocnik skarżącego w uzasadnieniu wniosku, przy czym Sąd zauważa, że do zaprezentowanej wykładni nie zastosował się sam pełnomocnik. Pełnomocnik wniósł bowiem skargę po upływie 30 dni od dnia powiadomienia go przez OIRP w [...], a nie w terminie 30 dni od dnia ustanowienia go pełnomocnikiem skarżącego.