Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na uzyskanie domu jednorodzinnego - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę.
II SA/Rz 503/12
U Z A S A D N I E N I E
Przedmiot skargi R. M. stanowi decyzja Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Zakładu Karnego [...] z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] o odmowie przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.
W podstawie prawnej organ odwoławczy wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98 z 2000 r., poz. 1071 ze zm., określanej dalej jako k.p.a.) oraz art. 184 ust. 1 w zw. z art. 187 pkt 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2010 r. Nr 79, poz. 523 ze zm., określanej dalej jak ustawa).
Z akt administracyjnych i uzasadnienia decyzji wynika, że R. M. od dnia 1 kwietnia 1998 r. jest funkcjonariuszem w służbie stałej Zakładu Karnego [...]. W dniu 9 lipca 2010 r. złożył wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (budowa domu jednorodzinnego). Po przeprowadzeniu postępowania Dyrektor Zakładu Karnego decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] odmówił R. M. pomocy finansowej na uzyskanie domu jednorodzinnego. Na skutek odwołania złożonego przez R. M. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej decyzją z dnia [...] października 2010 r., nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w mocy. Po rozpoznaniu skargi R. M. Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej jako WSA) w Rzeszowie prawomocnym wyrokiem z dnia 8 marca 2011 r., sygn. akt II SA/Rz 1200/10 uchylił zaskarżona decyzję. W uzasadnieniu stwierdził, że w sprawie zachodzi przeszkoda, o jakiej mowa w art. 187 pkt 2 ustawy o Służbie Więziennej, tj. posiadanie przez skarżącego w miejscowości pobliskiej (Ż.) wobec miejscowości, w której pełni służbę (D.) domu jednorodzinnego, odpowiadającego przysługującej mu powierzchni mieszkalnej. Zdaniem Sądu ta okoliczność ma zasadnicze znaczenie dla oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji, fakt ten winien zostać bezspornie stwierdzony i udokumentowany w sposób zgodny z przepisami k.p.a. w aktach sprawy. Sąd stwierdził, że wbrew temu, co wywodzi organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, okoliczność powyższa nie została wyjaśniona w sposób zgodny z przepisami prawa, tj. przepisami k.p.a., który winien mieć w tym względzie zastosowanie. Konieczność uzupełnienia postępowania wyjaśniającego o wezwanie skarżącego o uzupełnienie wniosku o określenie aktualnej sytuacji mieszkaniowej funkcjonariusza (wskazanie ile osób tworzących rodzinę zamieszkuje w domu) oraz o informacje o korzystaniu w przeszłości przez funkcjonariusza z pomocy finansowej, przesądza, że zaskarżona decyzja zapadła z naruszeniem dyspozycji art. 7 k.p.a. zobowiązującego organy administracji publicznej do podejmowania wszelkich niezbędnych kroków zmierzających do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz art. 77 § 1 k.p.a., wedle którego organ administracji publicznej jest zobowiązany zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy.
Po ponownym rozpatrzeniu wniosku Dyrektor Zakładu Karnego decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] odmówił R. M. przyznania pomocy finansowej na uzyskanie domu jednorodzinnego położonego w miejscowości pobliskiej Ż. Stwierdził, że w dniu składania wniosku o przyznanie pomocy finansowej funkcjonariusz był właścicielem domu o odpowiedniej powierzchni mieszkaniowej, stąd brak jest podstaw prawnych do przyznania wnioskowanej pomocy finansowej. W wyniku rozpoznania odwołania Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej powołaną na wstępie decyzją z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.