Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Solarski Sędziowie NSA Małgorzata Wolska /spr./ AWSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant: sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi L. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowe w sprawie zasiłku stałego -postanawia- umorzyć postępowanie sądowe
Przedmiotem skargi L. W. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2005 r. Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] lutego 2005 r. Nr [...] w sprawie umorzenia postępowania administracyjnego o przyznanie zasiłku stałego jako bezprzedmiotowego.
Skarżący po otrzymaniu zawiadomienia o wyznaczonym w przedmiotowej sprawie na dzień 14 grudnia 2005 r. terminie rozprawy pismem z dnia 21 listopada 2005 r. cofnął wniesioną skargę powołując w nim m.in. iż jej rozstrzygnięcie niczego w sprawie nie zmieni.
Stosownie do treści art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie to wiąże sąd. Jedynie w przypadku, gdyby cofnięcie skargi zmierzało do obejścia prawa lub powodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności, Sąd jest zobligowany do uznania tej czynności za niedopuszczalną.
Treść tego artykułu stanowi wyraz obowiązującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym zasady dyspozycyjności, rozumianej jako przysługujące stronom postępowania uprawnienie do rozporządzania przedmiotem tego postępowania oraz do rozporządzania przysługującymi im uprawnieniami procesowymi. Składając oświadczenie o cofnięciu skargi skarżący daje wyraz temu, że rezygnuje z realizacji prawa do sądu, a więc z sądowej kontroli zaskarżonego aktu.
W ocenie Sądu w rozpatrywanej sprawie nie zachodzą ustawowe przesłanki wyłączające skuteczność oświadczenia skarżącego o cofnięciu skargi. W związku z powyższym, na podstawie art. 60 w związku z art. 161 § 1 pkt 1 powołanej ustawy postępowanie sądowe należało umorzyć.