Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Solarski Sędziowie NSA Maria Zarębska-Kobak AWSA Jolanta Ewa Wojtyna /spr./ Protokolant: st.sekr.sąd.B.Krztoń po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi L. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2004 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia przedemerytalnego -postanawia- umorzyć postępowanie sądowe.
II SA/Rz 541/04
U Z A S A D N I E N I E
Przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest decyzja Wojewoda [...] [...] z dnia [...] maja 2004 r., którą po rozpatrzeniu odwołania L. S., utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] kwietnia 2004 r. znak [...] w przedmiocie odmowy prawa do świadczenia przedemerytalnego od 28 lutego 2004 r.
Podstawę prawną decyzji stanowi art. 6c ust. 2 pkt 2, art. 37 l ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz. U. z 2003 r. nr 58, poz. 514 ze zm./.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, że po dokonaniu analizy stanu faktycznego sprawy oraz biorąc pod uwagę przepis art. 37 l ust. 1 i 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu należało przyjąć, że w dniu rejestracji w PUP w S. L. S. nie przysługiwało prawo do świadczenia przedemerytalnego. Organ wyjaśnił też, że zawieszenie prawa do świadczenia przedemerytalnego może nastąpić po jego nabyciu przez zainteresowaną osobę oraz przy realizacji przesłanek zawieszenia określonych w art. 37n ust. 2 ustawy. W przypadku L. S. podane warunki nie zostały spełnione, co uzasadnia odmowę żądania odwołującego się zawieszenia uprawnienia do świadczenia przedemerytalnego.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego L. S. zarzucił zaskarżonej decyzji błędną interpretację przepisów ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, w szczególności art. 37 l i art. 27, a także niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 37n tej ustawy. Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i utrzymaną przez nią w mocy decyzji Starosty [...].
Pismem z dnia 23.11.2004 r. Wojewoda [...] wniósł o umorzenie postępowania sądowego i przedłożył Sądowi decyzję własną wydaną w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. nr 153, poz. 1270/, uchylającą zaskarżoną decyzję z dnia [...] maja 2004 r. [...] oraz decyzję Starosty Powiatu [...] z dnia [...] kwietnia 2004 r. i przekazującą sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, że powyższe rozstrzygnięcie uwzględnia w całości żądanie strony zawarte w skardze do Sądu, co uzasadnia zastosowanie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz. U. nr 153, poz. 1269/ sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej przez rozstrzyganie sporów kompetencyjnych o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej /§ 1/. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej /§ 2/.
Zakres kontroli wyznacza przepis art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. nr 153, poz. 1270/ zwanej dalej P.p.s.a., zgodnie z którym Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Zgodnie z przepisem art. 135 tej ustawy Sąd stosuje przewidziane prawem środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów i czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której skarga dotyczy, jeżeli jest to niezbędne do jej końcowego zatwierdzenia.