Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dnia 7 września 2018 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego - postanawia - I. umorzyć postępowanie w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych, II. odmówić przyznania wnioskodawcy prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Wyrokiem z dnia 10 lipca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego.
Po otrzymaniu odpisu tego wyroku z uzasadnieniem J. K. wystąpił z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata celem sporządzenia skargi kasacyjnej. Podniósł, że nie jest w stanie ponieść kosztów niniejszego postępowania. Ma 74 lata, pobiera emeryturę w wysokości 700 zł (już po potrąceniu komorniczym kwoty 300 zł). Całość powyższego dochodu przeznacza na bieżące wydatki. Nie wykonuje żadnej pracy zarobkowej i nie ma innych źródeł dochodu poza wskazanym świadczeniem. Cierpi na liczne schorzenia i dlatego zażywa lekarstwa i pozostaje pod stałą opieką lekarską. Nie posiada żadnych oszczędności, wierzytelności ani żadnego majątku. Majątek strony to: działka zabudowana budynkiem mieszkalno-gospodarczym przeznaczonym do rozbiórki, a którego dotyczy niniejsza sprawa oraz działka zabudowana niewykończonym w dużej mierze budynkiem mieszkalnym. Wydatki skarżącego to: wyżywienie - 400 zł, lekarstwa - 150 zł, środki higieny i czystości - 20 zł, telefon - 20 zł, energia elektryczna i opał - 100 zł.
Celem uzyskania dodatkowych informacji odnośnie do sytuacji materialnej wnioskodawcy, wezwano go do ich uzupełnienia. Skarżący nie udzielił odpowiedzi na powyższe.
Rozpoznając wniosek, zważono, co następuje:
W świetle brzmienia art. 239 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302), zwanej dalej "P.p.s.a.", nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Skarżona w niniejszej sprawie decyzja o odmowie przyznania J. K. specjalnego zasiłku celowego dotyczy właśnie tego rodzaju sprawy, dlatego też wymieniony - z mocy tej regulacji - nie musi uiszczać w niej jakichkolwiek kosztów sądowych. Tym samym, rozpoznanie wniosku w tym zakresie stało się zbędne, a postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 249a P.p.s.a., o czym orzeczono w pkt I niniejszego postanowienia.
Przechodząc natomiast do wniosku strony dotyczącego ustanowienia adwokata należy wskazać, że odnosi się on do częściowego prawa pomocy (art. 245 § 3 P.p.s.a.), którego przesłanką przyznania jest niemożność poniesienia pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.). Ten ostatni przepis jednoznacznie wskazuje, że to podmiot ubiegający się o uczynienie odstępstwa od wyrażonej w art. 199 P.p.s.a. zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony winien wykazać, że znajduje się w sytuacji, która odstępstwo takie uzasadnia. W świetle art. 252 § 1 P.p.s.a. powinien on zatem w składanym na potrzeby prawa pomocy oświadczeniu podać dokładne dane odnośnie do swojego stanu rodzinnego, majątku i dochodów. Ponadto, rozpoznający wniosek ma możliwość zastosowania procedury zmierzającej do uzyskania od strony pełniejszych danych w tym zakresie. Mianowicie - zgodnie z art. 255 P.p.s.a. - może on wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia przedstawionych przez niego informacji poprzez podanie szczegółowo zakreślonych danych i ewentualnie przedłożenie jakichś dokumentów, które je potwierdzają. Podmiot, który tego rodzaju wezwanie otrzyma winien być zainteresowany udzieleniem na niego jak najpełniejszej odpowiedzi, a to po to, by rozpoznający jego wniosek o prawo pomocy miał rzetelny obraz jego sytuacji materialnej. Strona, która zaniedbuje zaś ten obowiązek musi się liczyć z przyjęciem, że nie wykazała dostatecznie ustawowej przesłanki prawa pomocy.