Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lechowska po rozpoznaniu w dniu 21 września 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] września 2004 r. Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów postanawia skargę odrzucić.
Decyzją z dnia [...] września 2004 r. Nr [...] Burmistrz Gminy [...] zatwierdził projekt scalenia oznaczonych w niej gruntów.
W wyniku wniesionego od tej decyzji przez J. S. odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia [...] lutego 2006 r. Nr [...] stwierdziło uchybienie terminu do jego wniesienia. Postanowienie to zawierało pouczenie o prawie jego zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia.
J. S. w złożonej do Sądu za pośrednictwem organu administracji II instancji skardze jako przedmiot zaskarżenia wskazał powołaną decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] września 2004 r.
W związku z tak sformułowaną skargą został on wezwany do wskazania jej przedmiotu w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, pod rygorem uznania, że jest nim decyzja Burmistrza Gminy [...]. Mimo upływu wyznaczonego terminu skarżący nie złożył w tym zakresie żadnego oświadczenia, co zgodnie z pouczeniem wywołało skutek oznaczony w wezwaniu.
Tak oznaczona skarga na decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] września 2004 r. Nr [...] podlega odrzuceniu. Zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - określanej dalej jako P.p.s.a., Sąd wprawdzie rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, jednak należy uznać, że nie może on z urzędu ingerować i zmieniać jednoznacznie wyrażonej woli strony skarżącej.
Zgodnie z art. 52 § 1 P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2 tego artykułu).
Zaskarżona decyzja Burmistrza Gminy zawierała prawidłowe pouczenie o prawie złożenia od niej odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego jako organu wyższego stopnia, z czego zresztą skarżący skorzystał. Ponieważ jednak odwołanie to zostało wniesione z uchybieniem przewidzianego dla niego terminu, znalazło to odzwierciedlenie w wydanym przez SKO postanowieniu z dnia z dnia [...] lutego 2006 r. Tylko to postanowienie mogło zostać poddane kontroli Sądu, zaś objęcie skargą decyzji organu I instancji skutkuje jej odrzuceniem jako niedopuszczalnej. Odmienne uznanie stanowiłoby naruszenie fundamentalnej zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.
Niezależnie od powyższego należy dodatkowo zwrócić uwagę skarżącego na treść art. 53 § 1 P.p.s.a. na podstawie którego skargę do sądu wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W tej sytuacji, przy założeniu, że termin ten liczony był dla skarżącego od doręczenia mu postanowienia SKO stwierdzającego uchybienie terminu do wniesienia odwołania co nastąpiło 12 kwietnia 2006 r. należy uznać, że także skarga do Sądu została wniesiona po terminie, którego ostatnim dniem był 12 maja 2006 r. (jak wynika z adnotacji na skardze została ona osobiście złożona przez skarżącego w siedzibie SKO w dniu 15 maja 2006 r.). Stosownie zaś do treści art. 58 § 1 pkt 2 powołanej ustawy skarga wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.