Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Ewa Wojtyna po rozpoznaniu w dniu 2 września 2009r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. F. na decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] kwietnia 2009r. znak: [...] w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranej zaliczki alimentacyjnej - postanawia - odrzucić skargę.
R. F. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] kwietnia 2009r. znak: [...], która odmawiała umorzenia kwoty nienależnie pobranej zaliczki alimentacyjnej oraz ustawowych odsetek od tej zaliczki, odraczając równocześnie termin ich płatności do dnia 10 października 2009r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sądowa kontrola aktów bądź czynności podjętych w postępowaniu administracyjnym możliwa jest dopiero po zakończeniu weryfikacji tychże aktów (czynności) w tym ostatnim dwuinstancyjnym postępowaniu. Powyższy model sądownictwa administracyjnego wynika z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), określanej następnie jako P.p.s.a. wedle którego skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, przy czym pod powyższym pojęciem należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Oznacza to, że merytoryczne rozpoznanie przez sąd skargi poprzedzać musi administracyjna kontrola instancyjna, a zatem skargą można objąć jedynie decyzje ostateczne, które zostały wydane w wyniku wniesionego przez stronę środka zaskarżenia, o którym mowa w art. 52 § 2 P.p.s.a.
Przechodząc do okoliczności sprawy należy stwierdzić, iż niniejsza skarga jest niedopuszczalna. Kwestionuje ona bowiem decyzję Prezydenta Miasta, która zapadła w pierwszej instancji. Zasadnym jest w tym miejscu podkreślić, iż nie ma znaczenia fakt odwołania się przez skarżącą od tej decyzji do organu wyższej instancji oraz wydania przez ten organ rozstrzygnięcia w dniu [...] czerwca 2009r. (znak:[...]). Nie ta ostatnia decyzja stała się bowiem przedmiotem skargi strony.
W tym stanie rzeczy koniecznym stało się odrzucenie skargi R. F. na podstawie art. 58 § 1 pkl 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 P.p.s.a.