Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2010r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2010r. znak: [...] w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych - postanawia - umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
A. L. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2010r. znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] listopada 2009r. Nr [...] znak: [...], która zobowiązywała wyżej wymienioną do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych w postaci zasiłku rodzinnego oraz dodatków do niego za okres od 1 lutego 2007r. do 31 sierpnia 2008r.
W piśmie z dnia 22 października 2010r. skierowanym do tut. Sądu A. L. cofnęła powyższą skargę wskazując, iż w dniu 23 lipca 2010r. Marszałek Województwa wydał decyzję znak: [...], którą umorzył pełną kwotę nienależnie pobranych przez nią świadczeń rodzinnych wraz z odsetkami.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), określanej następnie P.p.s.a. skarżącemu przysługuje uprawnienie do cofnięcia skargi. Oświadczenie takie jest dla sądu co do zasady wiążące. Tylko w wypadku, gdyby cofnięcie skargi w rzeczywistości zmierzało do obejścia prawa lub też spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności sąd obowiązany jest uznać je za niedopuszczalne.
Skuteczne cofnięcie skargi powoduje konieczność umorzenia postępowania, które zostało nią zainicjowane w myśl art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
W niniejszej sprawie składająca skargę A. L. cofnęła ją. Nie występują jednocześnie okoliczności wymienione w powołanym wyżej przepisie, które wskazywałyby na konieczność uznania tego cofnięcia za niedopuszczalne.
W związku z powyższym umorzono niniejsze postępowanie na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 w zw. z art. 60 P.p.s.a.