II SA/Rz 648/14 P O S T A N O W I E N I E Dnia 6 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Joanna Zdrzałka po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy A. na pismo Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności zarządzenia - p o s t a n a w i a - I. odrzucić skargę, II. zwrócić Gminie A. kwotę 300 zł /słownie: trzysta złotych/ tytułem wpisu od odrzuconej skargi.
II SA/Rz 648/14
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 25 marca 2014 r. Gmina A. zwróciła się do Wojewody [...] z wnioskiem o stwierdzenie nieważności zarządzeń Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...]oraz z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...]. Pismem z dnia [...] kwietnia 2014 r. Wojewoda poinformował wnioskodawcę, że powyższe zarządzenia nie naruszają prawa, a zatem nie było możliwe zastosowanie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.).
W dniu 21 maja 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga Gminy A. "na odmowę Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. w sprawie stwierdzenia nieważności zarządzeń Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] lutego 2014 r. dotyczących przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości gruntowych, stanowiących własność Gminy S. i ustalenia cen tych gruntów." Skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności wymienionych zarządzeń, wstrzymanie ich wykonania oraz o przesłuchanie w charakterze strony Wójta Gminy A.
W skardze zawarto zarzut związany z naruszeniem "art. 157 § 3" ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.; dalej: "K.p.a.") w związku z art. 91 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym, przez załatwienie sprawy pismem, zamiast stosowną decyzją.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania sprawy Sąd w pierwszej kolejności obowiązany jest ocenić dopuszczalność skargi. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.; dalej: "P.p.s.a."), jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego albo skarga jest niedopuszczalna z innych przyczyn, wówczas podlega ona odrzuceniu.
Zgodnie z art. 184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej w zakresie określonym w ustawie. Kontrola ta obejmuje również orzekanie o zgodności z ustawami uchwał organów samorządu terytorialnego i aktów normatywnych terenowych organów administracji rządowej. Regulacją wyznaczającą zakres sądowej kontroli jest art. 3 § 2 P.p.s.a. Zgodnie z powyższym przepisem, przedmiotem skarg na bezczynność mogą być tylko i wyłącznie:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;