St. Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. K. R. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] marca 2015 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nienależnie pobranego świadczenia postanawia odmówić przyznania wynagrodzenia tytułem kosztów pomocy prawnej.
Postanowieniem referendarza sądowego WSA w Rzeszowie z dnia 10 czerwca 2015 r. przyznano skarżącej K. Z. prawo pomocy obejmujące ustanowienie adwokata, którego 9 listopada 2015 r. w osobie K. R. wyznaczyła Okręgowa Rada Adwokacka [...]. Po rozpoznaniu sprzeciwu skarżącej, WSA w Rzeszowie prawomocnym postanowieniem z dnia 15 grudnia 2015 r. odmówił przyznania jej prawa pomocy; jednocześnie odrębnym postanowieniem z tej samej daty odrzucił jej skargę (postanowienie o odmowie przyznania skarżącej prawa pomocy doręczono wyznaczonemu adwokatowi 31 grudnia 2015 r. - k. 45 akt sądowych).
W dniu 18 stycznia 2016 r. wpłyną do Sądu (nadany w urzędzie pocztowym
15 stycznia 2016 r.) wniosek adw. K. R. o przyznanie - wg norm przepisanych - kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu, które nie zostały zapłacone w całości ani w części. W uzasadnieniu wskazano, że pełnomocnik przed wydaniem orzeczenia 15 grudnia 2015 r., niezwłocznie po otrzymaniu informacji z ORA, tj. 17 listopada 2015 r. dokonał przeglądu akt sprawy oraz wykonał ich fotokopię, celem zapoznania się z zalegającą w nich dokumentacją. W związku z faktem, że wskazane czynności zmierzające do prowadzenia sprawy podjął przed wydaniem postanowienia z dnia 15 grudnia 2015 r. odmawiającego prawa pomocy a wynagrodzenie nie zostało opłacone, wniosek o jego przyznanie jest uzasadniony.
Mając powyższe na uwadze stwierdzono, co następuje:
Stosownie do art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W przypadku adwokatów kwestię tę od 1 stycznia 2016 r. co do zasady normuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r., poz. 1801), które w § 22 stanowi jednak, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jego wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. W niniejszej sprawie do wniosku pełnomocnika również zatem miałyby zastosowanie przepisy dotychczasowe, tj. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.).
Abstrahując od wysokości tych kosztów należy jednak stwierdzić, że decyzja o przyznaniu pomocy prawnej oznacza z jednej strony przejęcie przez Skarb Państwa finansowego ciężaru wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu, z drugiej zaś, że sąd, jako dysponent środków publicznych, odpowiada za zasadność i legalność ich wydatkowania. W związku z tym, pełnomocnikowi ustanowionemu w ramach przyznanego stronie prawa pomocy należy się wynagrodzenie w związku z faktycznym udzieleniem pomocy prawnej (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2010 r. II FSK 83/09, wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2015 r. I GSK 2012/13, wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 grudnia 2013 r.