Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2013 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie z jej skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji - postanawia - odmówić zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Rz 692/12.
We wniosku z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie) M. W. zwróciła się o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie z jej skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej podziału nieruchomości.
Jest to już kolejny wniosek skarżącej w tym samym przedmiocie, bowiem uprzednio zwróciła się z takim samym żądaniem dnia 12 listopada 2012 r. W tym poprzednim wniosku wskazała, że we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje z mężem A. W. Ich miesięczny dochód to łącznie kwota 2680 zł z tytułu uzyskiwanych świadczeń rentowych (w tym jej w kwocie 1143 zł oraz jej męża w wysokości 1537 zł). Na posiadany majątek rodziny składają się: dom o powierzchni 64 m.kw oraz działka siedliskowa o powierzchni 0,21 ha. Comiesięczne wydatki rodziny to następujące kwoty: 340 zł - leczenie wnioskodawczyni, 420 zł - leczenie męża wnioskodawczyni, 645 zł - koszt utrzymania domu (opłaty za gaz, energię elektryczną, kanalizację, wywóz nieczystości, telefon), 283,30 zł - opał za okres zimowy (w rozliczeniu za poszczególne miesiące w roku). Skarżąca zwróciła uwagę na bardzo kosztowne leczenie jej i jej męża związane z licznymi schorzeniami, na które cierpią, w tym koszt zakupu lekarstw, rehabilitacji i prywatnych konsultacji lekarskich oraz dojazdu w celu ich zasięgnięcia.
Na wezwanie referendarza sądowego wnioskodawczyni podała, że miesięczna kwota z tytułu wydatków na żywność to 450 zł. Jednocześnie nadesłała dokumenty, z których wynika, że w lipcu i sierpniu 2012 r. wydała kwotę 1866 zł na pobyt jej i męża w placówkach sanatoryjnych. Skarżąca nie nadesłała natomiast (pomimo wezwania w tym zakresie) wyciągów z posiadanych przez siebie i męża rachunków bankowych za okres od 1.09.2012 r.
Mając powyższe dane na uwadze tut. Sąd postanowieniem z dnia 18 lutego 2013 r. odmówił przyznania M. W. prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W motywach Sąd podkreślił, że składająca wniosek nie wykazała, że spełnia przesłanki uwzględnienia takiego wniosku, a zatem, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, jak też, że nie może pokryć wydatków stanowiących pełne koszty postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Sąd podkreślił, że skarżąca uchyliła się od wykonania wezwania referendarza sądowego w zakresie przedłożenia wyciągów z posiadanych przez siebie i męża rachunków bankowych. Sąd miał też na uwadze fakt opłacenia przez M. W. złożonej przez nią skargi (wpis w kwocie 100 zł) oraz poniesienia w krótkim okresie czasu (lipiec/sierpień 2012 r.) stosunkowo wysokich kosztów pobytu w sanatoriach. Wyeksponowano również fakt nadwyżki dochodów rodziny nad jej wydatkami.
Po rozpoznaniu zażalenia M. W. na wskazane wyżej postanowienie Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z dnia 8 maja 2013 r. sygn. akt I OZ 306/13, oddalił je. NSA podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji, że skarżąca nie wykazała, iż znajduje się w takiej sytuacji materialnej, która uniemożliwiałaby poniesienie przez nią jakichkolwiek kosztów postępowania. W ocenie NSA, fakt własności domu o pow. 64 m.kw i działki siedliskowej o pow. 0,21 ha, jak również stałe miesięczne dochody skarżącej i jej męża oraz nadwyżka dochodów nad wydatkami nie pozwalają na zaliczenie wyżej wymienionej do osób rzeczywiście ubogich, których środki do życia są ograniczone i uzasadniają przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.